Naučni časopis urgentne medicine - Halo 194

Utility of M-mode for assessment of grade 3 dyspneic patient

Venu Sashank Yerramsetty, Karthik Ravikanti, Ranjith Kumar, Raymond Haward — Wed, 03 Apr 2024 06:44:08 +0200

Respiratory distress is one of the leading diseases, and it can occur in those who are critically ill or who have significant injuries. It is often fatal, and the risk increases with age and severity of illness. So, early diagnosis of the causes of respiratory distress is an important process. But, the accurate diagnosis is challenging in this domain. So, to clinically achieve higher accuracy, in this diagnosis, the proposed study uses the Motion-mode echo parameters. This is a retrospective observational study.. The Mitral annular plane systolic excursion (MAPSE), tricuspid annular plane systolic excursion (TAPSE), , and E-Point to Septal Separation (EPSS). parameters of those admitted patient measurements are obtained. For analysis, this study totally considered 75 patients, in that 75, 46 were male and 29 were female. For all patients, the mean values calculated for MAPSE, TAPSE, EPSS were 13.463mm, 15.132 mm, and 9.4685 mm. The M-Mode parameter along with emergency physician clinical gestalt(M-mode model) was compared with the final diagnosis at discharge or death of the patient. The sensitivity, specificity, accuracy of the M-mode model was analysed considering the final diagnosis as the control.

Key words: M-mode echocardiography, Mitral annular plane systolic excursion (MAPSE), tricuspid annular plane systolic excursion (TAPSE), E-Point to Septal Separation (EPSS).

REAKCIONO VREME KAO JEDAN OD PREDUSLOVA USPEHA KARDIOPULMONALNE REANIMACIJE – PRIKAZ SLUČAJA

Andrijana Ilić — Wed, 03 Apr 2024 06:46:12 +0200

Uvod/cilj: Ekipe hitne medicinske pomoći su na primerima iz prakse definisale reakciono vreme kao jedan od najznačajnijih preduslova uspeha reanimacije i prognoze preživljavanja. Reakciono vreme je vreme od trenutka predaje poziva ekipi do dolaska ekipe do pacijenta.Prikaz bolesnika: Dva pacijenta starosti 70-80 godina, sa srčanim zastojem nastalim u vanbolničkim uslovima gde je srčanom zastoju prethodio bol u grudima.Zaključak: U prikazanim slučajevima je intervenisala ista medicinska ekipa sa različitim reakcionim vremenom, pa posledično i različitom prognozom preživljavanja

Naglo nastala promuklost u teškoj srčanoj insuficijenciji – Ortnerov sindrom

Jelena Gavric, Svetlana Valjarević, Anđelina Jovanović, Milan B. Jovanović — Wed, 03 Apr 2024 06:48:05 +0200

Uvod: Sva kardiološka stanja koja mogu dovesti do paralize leve ili desne polovine grkljana spadaju u Ortnerov sindrom.

Prikaz slučaja: Pacijent starosti 57 godina hitno je primljen na Odeljenje kardiologije zbog otežanog disanja i kliničke sumnje na srčanu insuficijenciju. Zbog osećaja gušenja i promuklosti tražena je hitna otorinolaringološka konsultacija. Fiberoptičkom nazofaringolaringoskopijom, konstatovali smo da je njegova leva polovina larinksa ograničeno pokretna. Na EKG-u uočene su promene koji odgovaraju hroničnoj srčanoj slabosti. Kompjuterizovana tomografija vrata i grudnog koša sa intravenskim kontrastom potvrdila je da se radi o kardiomegaliji sa pomeranjem struktura medijastinuma. Ordinirani su beta-blokatori, diuretici, sartani i alupurinol, koji su doveli do poboljšanja disanja.

Zaključak: Promuklost može biti početni znak potencijalno letalne bolesti. Rano prepoznavanje i lečenje osnovnog kardiovaskularnog oboljenja ključno je za oporavak pacijenta. Neophodno je naglasiti da dispnoični pacijent zahteva ne samo pregled otorinolaringologa, već i detaljan kardiološki pregled.

OD ALERGIJSKE REAKCIJE DO SINDROMA GORNJE ŠUPLJE VENE

Vojislava Milutinović — Wed, 03 Apr 2024 06:49:43 +0200

SAŽETAK

Uvod: Sindrom gornje šuplje vene (SVCS) je skup kliničkih znakova i simptoma koji su rezultat delimične ili potpune opstrukcije krvotoka kroz gornju šuplju venu (VCS). Prezentujući je simptom prethodno nedijagnostikovanog tumora u 60% slučajeva.

Prikaz slučaja: Pacijent starosti 80 godina upućen je iz doma zdravlja pod dijagnozom alergije u hitnu internističku ambulantu. Prethodno je zbog otoka i crvenila lica danima lečen

antihistaminicima, koji nisu doveli do poboljšanja. Na rendgenskom snimku pluća uočena je proširena senka gornjeg medijastinuma desno, što je uz klinički izgled pacijenta pobudilo sumnju na sindrom gornje šuplje vene, te se pacijent hospitalizuje na odeljenje pulmologije. CT pregledom grudnog koša uočava se infiltrativna promena i značajno komprimovana gornja šuplja vena medijastinalnom adenopatijom, te je pacijentu indikovana hitna radioterapija.

Zaključak: Ukoliko se primarno manifestuje kožnim manifestacijama, dijagnoza sindroma gornje šuplje vene može se lako prevideti. U prikazanom slučaju ovaj redak sindrom bio je prva manifestacija intratorakalnog maligniteta.