Journal of Agricultural Sciences (Belgrade)

Процена утицаја неких нитробензимидазола на параметре клијања различитих врста пшенице

2024-07-01T13:04:50+02:00

Циљ овог рада је да се испита утицај неких деривата бензимидазола на параметре клијања сорти хлеба и дурум пшенице. Ови деривати садрже и не-супститутне и супститутне бензимидазолне структуре да би се одредио ефекат супституената на клијање. У истраживању су коришћене три различите сорте дурум пшенице (Çeşit-1252, Eminbey, Kızıltan-91) и три различите сорте хлебне пшенице (Demir 2000, Bayraktar 2000 и Tosunbey). Клијавост, дужина колеоптила и дужина корена сорти пшенице мерене су коришћењем 10^-6 М раствора деривата бензимидазола 8. дана клијања.

Добијени резултати су показали да ефикасност једињења бензимидазола варира у зависности од сорте пшенице и параметара клијања. 5-нитро-1Х-бензимидазол-6-амин (6) је имао највећи ефекат на брзину клијања, док је 1Х-бензимидазол (1) имао највећи ефекат на дужину корена и колеоптила код свих варијанти.

Fenotipska varijacija i simultana selekcija listova/biljke i semenske mase kod sleza od jute (Corchorus olitorius)

2024-07-01T13:04:50+02:00

Corchorus olitorius je lisnato povrće koje se uzgaja radi stvaranja sluzi u listovima. Broj listova, dužina i širina lista su popularne tržišne karakteristike za ovo povrće. Najmanje se razume saznanje o direktnom i indirektnom doprinosu osobina broju listova i prinosu semena. Četrdeset i dva pristupa sleza od jute procenjena su u randomizovanom kompletnom blok dizajnu sa četiri ponavljanja tokom sezone useva 2017. i 2018. godine. Nalaz je pokazao da su aksesoari 25, 19 i 28 izvori polena za dužinu lista, aksesoari 31, 22 i 23 za listove/biljku, aksesoari 4, 18 i 27 su se najbolje pokazali za seme/mahunu i aksesoari 8, 11 i 7 za masu semena. Masa semena je imala pozitivnu vezu sa dužinom lista, širinom lista i visinom biljke u zrelosti, semenom/kapsulom, semenom/lokusom i masom 100 semena. Na broj listova po biljci uticala je dužina lista, širina lista i dužina grana. Analiza puta za masu semena je pokazala da grane/biljka, masa semena/kapsula, seme/lokuli, masa kapsule daju veliki doprinos prinosu semena. Indirektni doprinos osobina lišću/biljci bio je nizak u poređenju sa direktnim efektom. Dužina lista je imala najveći direktan uticaj na broj listova/biljku sa najvećim indirektnim uticajem kroz smanjenje mase semena. Direktan doprinos dužine lista listovima/biljci bio je maskiran fenotipskom ekspresijom širine latica. Broj grana/biljke je pouzdan indeks za poboljšanje prinosa semena. Hibridizacija među akcesijama sa najboljim učinkom za broj listova i prinos semena će evoluirati nove sorte kroz selekciju.

Response of mango ginger to plant population and different weed control methods in the forest – savannah transition agro-ecology of South-western Nigeria

2024-07-01T13:04:50+02:00

Field trials were conducted in the early cropping seasons of 2016 and 2017 at the Teaching and Research Farm of the Federal University of Agriculture Abeokuta (07° 20ʹ N, 3° 23ʹ E 159 m above sea level) in the forest – savannah transition agro ecology of South-western Nigeria to evaluate the response of mango ginger to plant population and different weed control methods. Treatments were laid out in split plot arrangement in a randomized complete block design with three replications. The main plot consisted of two plant populations: 444,444 plants/ha and 250,000 plants/ha, while the sub plots consisted of ten weed control methods. Data collected on growth and yield of mango ginger, weed cover score and weed biomass were subjected to analysis of variance (ANOVA) and treatment means separated using 5% least significant difference (LSD at p ≤ 0.05). Planting mango ginger at 444,444 plants/ha gave significantly higher stand count and number of leaves than planting at 250,000 plants/ha. Different weed control methods gave significantly higher crop vigour score, number of leaves, stand count, yield and yield components than the weedy check. Relative to the highest in both years, uncontrolled weed infestation resulted in 91.4% rhizome yield reduction. There was 60.7% increase in mango ginger rhizome yield when post emergence weed control follows pre emergence weed control. Our study revealed that mango ginger being a long seasoned crop with initial slow growth, requires weed free situation beyond first 12 weeks after planting (WAP) for acceptable weed control and optimum rhizome yield.

Određivanje S alela u iranskoj višnji (Prunus cerasus) pomoću konsenzusnih početnica

2024-07-01T13:04:50+02:00

Višnja je tetraploidna vrsta i kod te vrste, kao i kod ostalih koštičavih voćaka, postoji gametofitna samoinkompatibilnost (SI). Međutim, dok je kod trešnje SI najčešći i samokompatibilni (SC) genotipovi se rijetko nalaze, kod višnje se nalaze i SC i SI selekcije. U ovom radu, S-aleli su identificirani za 70 akcesija višnje i kultivara iz regija Shabestar u Iranu, sa S-genotipovima 68 kultivara identificiranih po prvi put. Za identifikaciju S-alela korištene su metode temeljene na PCR. Amplifikacija različitih alela korištenjem kombinacija četiri prednja (PaConsI-F, PruC2, PaConsII-F, EM-PC2consFD) i pet obrnutih početnica (PruC4R, PCE-R, PaConsI-Rnew, PaConsII-R, EM-PC5consRD ) ) je otkrio da je najkorisniji za identifikaciju alela višnje. Identificirano je devet poznatih S-haplotipova (S6, S4, S9, S6m, S6m2, S24, S26, S35, S36a). U našem istraživanju aleli S6, S9, S6m2 imaju visoku frekvenciju. Prikazana je potencijalna upotreba konsenzusnih početnica za otkrivanje inkompatibilnih alela u uzorcima višnje.

BIOLOŠKA KONTROLA BOLESTI STOPALA I KORENOVA GRAŠKA KORIŠĆENJEM FORMULISANOG PROIZVODA TRICHODERMA

2024-07-01T13:04:51+02:00

Fusarium oxysporum i Sclerotium rolfsii su uglavnom odgovorni za trulež stopala i korena graška. Trichoderma je filamentozna gljiva iz klase Ascomicota i reda Hipocreales koja raste u zemljištu, drvetu, biljnim materijalima i trulim biljkama. Plant Pathologi Research plot sa Univerziteta nauke i tehnologije Hajee Mohammad Danesh u Dinajpuru, Bangladeš, sproveo je ovu randomizovanu istragu kompletnog dizajna blokova kako bi testirao fungicid grupe Trichoderma za kontrolu truleži i truleži graška. Pet bio-fungicidnih tretmana grupe Trichoderma-Decoprima (T2), Licomak (T3), Dinamic (T4), Tricost (T5), Provak 200 (T6), Trichoderma (T7) i Provak 200 (T6) - korišćeno je za uporedi rezultate sa netretiranim kontrolnim dijagramima. Licomak (T3) je bio dobar u suzbijanju bolesti graška i truleži korena i drugih pokazatelja rasta tokom mnogih datuma. Licomak (T3) je dao najveći prinos (39,81 g/parc) 92 dana nakon setve u poređenju sa drugim tretmanima i netretiranim parcelama (11,67 g/parc). Iako je hemijski tretman Provak 200 (T6) kontrolisao bolest truleži graška i korena i dao 33,76 g po parceli, nije ekološki prihvatljiv. Licomak (T3) je imao najveće rezultate 75 dana nakon setve po svim metrikama, uključujući broj preživelih sadnica (64,67 po parceli), najmanji broj zaraženih biljaka (4 po parceli), visinu biljke (67,33 cm po parceli) i broj korenskih grana/biljka (33,33/parc). Parcela tretirana Licomakom (T3) 82 dana nakon setve imala je najveću dužinu korena (28,33 cm/parc), broj korenovih nodula (30,33/biljka/parc) i grana (33,33/biljka/parc). Cvetovi (76/parc) i mahune (12,33/parc) dostižu vrhunac 65 i 75 dana nakon setve. Trenutna studija je pokazala da je Licomak (generički naziv: Trichoderma) najbolji bio-fungicid za lečenje bolesti graška i truleži korena na ekološki prihvatljiv način i za povećanje proizvodnje povećanjem zdravlja biljaka. Ispitivanje promoviše terensku upotrebu Licomak-a, bio-fungicida.

KORELACIJE MORFOLOŠKO-AGRONOMSKIH OSOBINA I KOMPONENTI KVALITETA SMLJKITE (LOTUS CORNICULATUS L.)

2024-07-01T13:04:51+02:00

Smiljkita je višegodišnja mahunarka za proizvodnju visokokvalitetne kabaste stočne hrane. Poboljšanje produkcije i kvaliteta stočne hrane jedan je od strateški ciljeva u oplemenjivačkim programima. Genotipovi za ovaj ogled odabrani su od perspektivnih potomstava koja su prikupljeni iz lokalnih populacija na području Bosne i Hercegovine. Ogled sa osam genotipova (7 perspektivnih linija i 1 sorta) postavljen je po slučajnom blok sistemu u četiri ponavljanja. U prvom porastu analizirano je 11 komponenti prinosa i kvaliteta zelene mase, a u drugom još četiri parametra za produkciju sjemena. Utvrđeni su Pirsonovi koeficijenti korelacija. U prvom porastu utvrđene su visokoznačajne korelativne veze između visine biljke i udjela lista (0,85**) kao i prinosa zelene mase i suve materija (0,81**), dok je visoka negativna koralaciona veza utvrđena između BEM-a i sadržaja sirovih proteina (-0,79**). U drugom porastu uočene su statistički visoko značajne (p˂0,01) pozitivne korelativne između sadržaja BEM-a i pepela (0,77**). Značajne statistički (p˂0,05) pozitivne veze su konstatovane između: prinosa zelene mase i prinosom suve materije (0,81**), prinosa zelene mase i debljine stabljike (0,79*), prinosa sjemena i broja mahuna (0,83*) i sadržaja celuloze i visine biljke (0,73*). Identifikacija pozitivnih koralativnih veza za pojedine produktivnne osobine i nutritativna svojstva imat će primjenu u opemenjivačkim programima za stvaranje novih sorti sa pobolišanim kvalitetom stočne hrane.

АНАЛИЗА ГЕНОТИПИЧКИХ И ФЕНОТИПНИХ КОРЕЛАЦИЈА И КОЕФИЦИЈЕНАТА ПУТА У 40 ГЕНОТИПА ГЕНОТИПА КИШНОГ УЉА (Ориза сатива Л.) У ОYО И ОГУН РЕГИЈИ НИГЕРИЈЕ

2024-07-01T13:04:51+02:00

The research investigated the genetic correlations between agronomic traits within a variety of rice germplasm comprising 40 accessions, studied at various locations and cropping seasons. Correlation analysis revealed compelling associations among multiple plant traits. Genotypic correlation shed light on relationships involving panicle length, panicle length, plant height, leaf dimensions, effective correlation and yield. Meanwhile, the phenotypic correlation indicated a strong association between yield, panicle, days to maturity and days to flowering. In addition, he discovered the complexity among traits such as grain length, width and leaf dimensions. These findings were consistently reinforced by data obtained from different locations and years, confirming the fundamental role these traits play in determining yield and overall plant attributes across a wide variety of genotypes. In essence, this study underlines the key role of specific agronomic traits in influencing yield. Improving those traits could lead to improved yields, as evidenced by their index relationships. As such, she strongly advocates for further comprehensive research to elucidate the genome-wide links between these traits and yield, providing key insights into optimizing crop productivity.