INTERNATIONAL TRADE REVIEW OF ASIAN TIGERS COUNTRIES (2000-2020)
Abstract
East Asian countries have a significant share in world trade and production. Taiwan, Hong Kong, Singapore, and South Korea, also known as Asian tigers, stand out among other East Asian countries. These countries have come to a position that directs world trade in the last quarter-century with their growth rates, competitive advantages they have achieved in their markets, and the level they have reached in the field of technology. From this point of view, this study investigated the foreign trade activities of the Asian Tigers countries (Taiwan, Hong Kong, Singapore, and South Korea) for the 2000-2020 period and to determine the countries with which the Asian Tigers trade the most. The data used in the study were obtained from the “World Trade Organisation” and "Trademap" sites. The Asian Tigers have had a financially solid and successful period every year. They have a successful economic policy that can quickly overcome crisis periods with minor damage. It has been seen that they are among the best countries in foreign trade with their export-based foreign trade policies and technology infrastructure investments.
References
Akyıldız, A. (2021). Asya Kaplanları ve Türkiye'de Doğrudan Yabancı Sermaye Yatırımlarının Ekonomik Büyüme Üzerindeki Etkisi: Panel Veri Analizi. Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, Ekonomi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
Ankara Chamber of Industry. (2019). Republıc of Sıngapore Country Note.
Arıcıoğlu, E. (2012). Kalkınma Kavramına Küreselleşme Prespektifinden Bir Bakış. Niğde Üniversitesi İİBF Dergisi, 5(1), 36-53.
Arslan, R., & Ayhan, E. (2018). İktisadi Kalkınmada Bir Başarı Öyküsü: Tayvan. Sosyal ve Beşeri Bilimler Dergisi, 10(1), 62-75.
Ateş D. (2011). Ekonomik Kriz Uluslararası İlişkiler ve Küreselleşmenin Geleceği. Doğuş Üniversitesi Dergisi, 12(1), 1-16.
Aydın, G. (2014). Asya Kaplanlarının Kalkınma ve Gelişme Düzeyleri: Washington Uzlaşısı ve Post Washington Uzlaşısı. Çankırı Karatekin Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, 2-23.
Çakmak, Y. (2016). Güney Kore’nin Ekonomik Kalkınmasının Temel Dinamikleri (1960-1990). Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 21(1), 151-171.
Colıns, S. M. (1990). Lessons from Korean Economic Growth. The American Economic Review, 80(2), 104-107.
https://ticaret.gov.tr (25.06.2021)
https://www.aso.org.tr. (24.10.2021)
https://www.ihracat.com (24.10.2021)
https://www.singstat.gov.sg/ (25.06.2021)
https://www.tarihiolaylar.com (20.06.2021)
https://www.trademap.org (27.06.2021)
https://www.wto.org (25.06.2021)
Jacobs, J. B. (2014). Taiwan's colonial experiences and the development of ethnic identities: some hypotheses. Taiwan in Comparative Perspective, 5(13), 47-59.
Jones, C. I. (2007). İktisadi Büyümeye Giriş. (Çev.: Sanlı Ateş, ve İsmail Tuncer). Literatür Yayıncılık, İstanbul.
Kaplan, R. D. (2015). Asia’s Rise Is Rooted in Confucian Values. The Wall Street Journal, https://www.wsj.com/articles/asias-rise-is-rooted-in-confucian-values-1423254759.
Karadağ, H. (2018). Girişimcilik Politika ve Stratejilerinin Girişimcilik Ekosisteminin Gelişimi Üzerindeki Etkileri: Doğu Asya Örneği. Doğu Asya Araştırmaları Dergisi, 1(2), 1-18.
Kırca, M., Canbay, Ş., İnal, V., & Yılmaz Genç, S. (2021). Causality Relationships Between Per Capita Income and Research and Development (R&D) Expenditures in Asian Tigers, China, and Turkey. Sosyoekonomi, 29(48), 11-30. http://www.doi.org/10.17233/sosyoekonomi.2021.02.01
Külünk, İ. (2018). Doğu Asya ülkelerinin ekonomik büyüme dinamiklerinin Türkiye ekonomisi ile karşılaştırmalı analizi. (Yayınlanmamış Doktora Tezi). Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sakarya.
McMillan, M., Rodrik, D., & Verduzco-Gallo, I. (2014). Globalization, Structural Change, and Productivity Growth, with an Update on Africa. World Development, 63, 11-32. http://www.doi.org/10.1016/j.worlddev.2013.10.012
Morris, A. D. (2004). Taiwan's History: An Introduction. The Minor Arts of Daily Life: Popular Culture in Taiwan, 3-31.
OECD. (2001). Economic Survey of Korea, 2001. OECD, Paris.
Öniş. Z., & Şenses, F. (2007). Global Dynamics, Domestic Coalitions and A Reactive State: Major Plicy Shifts in post-war Turkish economic development, Metu Studies in Development, 34, 251-286.
Osman-Gani, A. M. (2004). Human Capital Development in Singapore: An Analysis of National Policy Perspectives. Advances in Developing Human Resources, 6(3), 276-287, http://www.doi.org/10.1177/1523422304266074
Öz, S. (2008). Küresel Rekabette Son Aşamaya Ulaşmak: Güney Kore. Tüsiad-Sabancı Üniversitesi Rekabet Forumu.
Schleiche, A. (2018). PISA 2018 Insights and Interpretations. OECD, Paris.
Stiglitz, J. E. (1996). Some Lessons from the East Asian Miracle. The World Bank Observer, 11(2), 151-177.
Sung, M. P. (1992). Korea Leading Developing Nations: Economy, Democracy & Welfare. University Press of America.
Taban, S., & Kar, M. (2006). Beşeri Sermaye ve Ekonomik Büyüme: Nedensellik Analizi, 1969-2001. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 6(1), 159-182.
Yardımcı, P. (2006). İçsel Büyüme Modelleri ve Türkiye Ekonomisinde içsel Büyümenin Dinamikleri. Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 1, 96-114.
Yülek, M. (1998). Asya Kaplanları Sanayi Politikaları ve Kalkınma. Alfa Yayınları, İstanbul.