BIOLOŠKA AKTIVNOST I MEDICINSKA UPOTREBA MEDA

Sažetak

Od davnina je poznata lekovitost meda. O tome govore zapisi na tablama Samarićana od pre 4000 godina, zatm na Egipatskim papirusima 1200 pre nove ere. Med se spominje i u Vedi, zapisima Hindusa starih oko 5000 godina, u Kuranu i Talmudu. Hipokrat (460.- 357. p.n.e.) je primenjivao mnoge recepte Egipćana koji sadrze med. Otkrio je da med „cisti usta od gnoja i ulceroznih rana, zaceljuje karbunkule i uklanja gnoj“. Celzus oko je 25 godine p.n.e. koristio med za lečenje proliva i stomačnih tegoba, za kašalj i bolesti disajnih organa, za zarastanje rana, za bolesti očiju i kao laksativ. Sve do IXX veka, do otkrića bakterija kao uzročnika infekcija, nisu mogli biti objašnjeni mehanizmi na kome se zasnivaju lekovita dejstva meda.

Med je prirodni proizvod složenog hemijskog sastava koji se najviše koristi kao hranljiva namirnica slatkog ukusa. Sadrži više stotina različitih hemijskih jedinjenja koja mu daju polivalentnu biološku aktivnost. Brojni dosadašnji podaci pružaju dokaze u pogledu antimikrobnog, antioksidacionog, antiiflomatornog, imunomodulatornog, antitumorskog i probiotičkog delovanja, koji mogu biti dobra osnova za definisanje većih terapijskih mogućnosti upotrebe meda u savremenoj medicini.