Medicinski podmladak

THE KORELACIJA KONCENTRACIJE C REAKTIVNOG PROTEINA I PROKALCITONINA SA BROJEM LEUKOCITA U AKUTNOJ INFEKCIJI I SEPSI

Jelena M Đorđević — 2024-02-26

Uvod: Infekcija je lokalan odgovor organizma na prodiranje i razmnožavanje mikroorganizma u biološki sistem. Za razliku od infekcije, sepsu karakteriše sistemski inflamatorni odgovor organizma. Najčešće korišćeni biomarkeri za postavljanje dijagnoze infekcije i sepse su C reaktivni protein (CRP) i prokalcitonin (PCT).

Cilj rada: Osnovni cilj istraživanja bio je da se ispita korelacija koncentracije CRP i PCT sa brojem leukocita kod pacijenata sa akutnom infekcijom i sepsom.

Materijal i metode: Ovom retrospektivnom studijom je obuhvaćeno 69 pacijenata kod kojih je, radi utvrđivanja prisustva infekcije tokom hospitalizacije, urađena analiza krvi u Centralnoj laboratoriji Univerzitetskog kliničkog centra u Kragujevcu. Pacijenti su podeljeni u dve grupe: pacijenti sa lokalnom infekcijom različite lokalizacije i pacijenti sa sepsom. U grupi pacijenata sa lokalnom infekcijom izdvojene su četiri podgrupe: pacijenti sa infekcijama respiratornog trakta, urinarnog trakta, gastrointestinalnog i hepatobilijarnog trakta, i grupa pacijenata sa infekcijama kože. Kontrolna grupa bila je sastavljena od 40 zdravih ispitanika. U studiji su analizirani podaci o parametrima zapaljenja: broj leukocita, neutrofila i limfocita, CRP i PCT.

Rezultati: Analiza pomenutih parametara ukazala je da pacijenti sa infekcijom/sepsom imaju statistički značajno veće vrednosti ukupnog broja leukocita (p<0,001), neutrofila (p<0,001), limfocita (p=0,007), CRP (p<0,001) i PCT (p<0,001) u odnosu na kontrolne ispitanike. Utvrđena je statistički značajna razlika u koncentraciji PCT između ispitivanih grupa pacijenata (p=0,029), tako da su najviše vrednosti zabeležene kod pacijenata sa sepsom. Kod pacijenata sa sepsom postoji značajna pozitivna korelacija koncentracije CRP i ukupnog broja leukocita (r=0,538, p=0,008).

Zaključak: Kod pacijenata sa lokalnom infekcijom i sepsom postoji značajan porast koncentracije C reaktivnog proteina i prokalcitonina. Koncentracija C reaktivnog proteina pozitivno korelira sa stepenom leukocitoze u ispitivanoj populaciji.

ODREĐIVANJE HORIZONTALNOG POLOŽAJA USANA U ODNOSU NA REFERENTNE LINIJE

Olivera Kovačević — 2024-02-26

Sažetak

Uvod: Lepota lica u velikoj meri zavisi od pravilnih međusobnih odnosa gornje i donje vilice, kao i same vilice i zuba, što ima za posledicu različitu ispupčenost i oblik usana, prouzrokujući jedinstvenost morfologije usana pojedinca.

Cilj: Cilj ovog istraživanja bio je da se utvrde morfometrijske razlike horizontalnog položaja usana u odnosu na referentne linije i pol ispitanika.

Materijal i metode: Istraživanje je sprovedeno na 60 ispitanika (30 muškog i 30 ženskog pola), studenata Medicinskog fakulteta u Novom Sadu, starosti od 18 do 20 godina. Fotografije profila lica svakog ispitanika snimljene su u položaju Frankfurtske ravni. Nakon obeležavanja referentnih linija u programu Paint, merenja su sprovedena pomoću kompjuterskog programa ImageJ 1.48v.

Rezultati: Prosečno rastojanje gornje i donje usne od Ricketts-ove linije kod muškaraca je bilo 7,48 mm/5,42 mm, kod žena 5,82 mm/3,87 mm; od Steiner-ove linije kod muškaraca je bilo 2,80 mm/2,49 mm, kod žena 1,99 mm/2,21 mm; od Burstone-ove linije kod muškaraca je iznosilo 2,48 mm/2,14 mm, kod žena 2,88 mm/2,38 mm; od Sushner-ove linije kod muškaraca je bilo 6,06 mm/3,73 mm, kod žena 6,50 mm/4,31 mm; prosečna vrednost Merrifield-ovog ugla kod muškaraca je iznosila 71,51°, a kod žena 69,57°;

Zaključak: Poređenjem rezultata, statistički značajna razlika u odnosu na pol zabeležena je za vrednosti udaljenosti gornje i donje usne od Ricketts-ove linije, kao i udaljenosti gornje usne od Steiner-ove linije. Rezultati našeg istraživanja u najvećoj meri odgovaraju rezultatima pronađenim u literaturi.

Ključne reči: usne; položaj usana; referentne linije; morfometrija; estetika

Incidence of respiratory viruses in lower respiratory tract infections in children

Maja Crnogorac — 2024-02-27

Akutne virusne infekcije donjih partija respiratornog trakta su od velikog značaja za mortalitet dece širom sveta. U grupu najčešćih izazivača spadaju humani respiratorni sincicijalni virus (HRSV), humani metapneumovirus, parainfluenca virus, influenca virus i adenovirusi. Primena molekularnih metoda je značajno doprinela identifikaciji i utvrđivanju učestalosti respiratornih virusa u ovim infekcijama. Cilj ovog istraživanja je otkrivanje učestalosti različitih virusa koji izazivaju infekcije donjeg respiratornog trakta kod pedijatrijske populacije pomoću panel PCR testova iz uzorka bronhoalveolarnog lavata. Analizirano je 18 uzoraka bronhoalveolarnog lavata dece mlađe od 5 godina sa dijagnozom pneumonije i antigenskom potvrdom prisustva HRSV. Detekcija virusa je vršena primenom komercijalnog testa FTlyo™ Respiratory Pathogens 21 kit (Fast Track Diagnostics, Luksemburg) za istovremeno dokazivanje genoma 18 različitih virusa i 1 bakterije. Prisustvo respiratornih virusa je dokazano kod svih 18 uzoraka (100%). Humani respiratorni sincicijalni virus (HRSV) je dokazan u svim uzorcima (100%), humani bokavirus (HBoV) je dokazan u 7 (38,89%), humani rinovirus (HRV) je dokazan u jednom (5,56%). Koinfekcije su dokazane kod 38,9% uzoraka. Koinfekcija HRSV i HBoV je dokazana u 33,33% slučajeva. Dok je prisustvo sva tri virusa dokazano samo u jednom uzorku. Rezultati ove studije pokazuju prisustvo HRSV, HBoV i HRV u bronhoalveolarnom lavatu pomoću multipleks RT-PCR metode. Najčešća virusna koinfekcija je bila HRSV i HBoV. Za precizniju procenu učestalosti i distribucije respiratornih virusa kod dece potrebna su dodatna istraživanja.

Indeksi masne jetre kod gojaznih i negojaznih pacijenata sa dislipidemijom

Milena Peličić — 2024-02-27

Uvod: Pandemija gojaznosti je usko povezana sa rastućom prevalencijom i ozbiljnošću masne jetre. Metabolički disbalansi – inuslinska rezistencija i dislipidemija – se navode kao glavni faktori koji stvaraju podlogu za njen nastanak i progresiju u nelkoholnu masnu bolest jetre (NAFLD), nealkoholni steatohepatitis (NASH) i ostale komplikacije (ciroza, hepatocelularni karcinom).

Cilj: Cilj istraživanja je bio da uporedi indekse FLI i TyG u okviru dvije grupe pacijenata, gojaznih i negojaznih, kao i da utvrdi njihovu međusobnu povezanost i povezanost sa ostalim laboratorijskim parametrima.

Materijal i metode: U studiju je bilo uključeno 62 pacijenta, podijeljenih u dvije grupe: gojazni i negojazni, jednako zastupljeni (50%; 31). Antropometrijska mjerenja i svi laboratorijski testovi uzoraka krvi uzetih nakon 12 – 14 sati noćnog gladovanja, su rađeni na Klinici za endokrinologiju, dijabetes i bolesti metabolizma UKCS. Indeksi FLI i TyG su računati putem odgovarajućih algoritamskih kalkulatora.

Rezultati: Medijana FLI u grupi gojaznih iznosila je 86,4, a u grupi negojaznih 13,7 (p<0,001). Prosječna vrijednost TyG kod gojaznih iznosila je 5,0 ± 0,3, a kod negojaznih 4,7 ± 0,3 (p<0,001). Gojazni su bili značajno stariji, imali veći BMI i obim struka (p<0,01). Negojazni pacijenti su imali više vrijednosti ukupnog holesterola, HDL-a i LDL-a (p<0,05), dok je vrijednost triglicerida bila značajno veća kod gojaznih pacijenata (p=0,01). Međusobna kao i povezanost između indeksa i ostalih laboratorijskih parametara su bile srednjeg stepena (p<0,05), osim u slučaju HDL-a, gdje je uočen umjeren stepen negativne povezanosti.

Zaključak: Indeksi masne jetre su bili značajno viši u gojaznih pacijenata. Ukupni holesterol, HDL i LDL su bili viši kod negojaznih, a trigliceridi kod gojaznih. Međusobni kao i korelacioni odnosi između indeksa i ostalih laboratorijskih parametara su bili umjereno pozitivnog stepena. Niže vrijednosti HDL-a su rezultovale višim vrijednostima indeksa.

Ključne riječi: gojaznost, FLI, TyG, NAFLD.

Engleski Frequency of vascular risk factors and the impact of their treatment on the outcome of acute ischemic stroke in patients treated with recanalization therapy

Rea Mikulan — 2024-02-27

SAŽETAK

Uvod: Moždani udar (MU) je vodeći uzrok smrtnosti i dugotrajne onesposobljenosti ljudi širom sveta. Blagovremena dijagnoza i kontrola vaskularnih faktora rizika je prioritet za adekvatnu prevenciju MU.

Materijali i metode: Sprovedena je retrospektivna analiza podataka pacijenata sa AIMU lečenih rekanalizacionom terapijom u jednogodišnjem periodu na Odeljenju urgentne neurologije. Izvršena je analiza karakteristika studijske populacije, faktora rizika i komorbiditeta kao i terapije u primarnoj prevenciji AIMU. Simptomatska intracerebralna hemoragija (sICH) je definisana prema ECASS-2 kriterijumima. Istraživanje je uključilo i procenu funkcionalnog ishoda pacijenata nakon tri meseca koji je definisan korišćenjem modifikovanog Rankin skora (mRS).

Rezultati: Studijom je bilo uključeno ukupno 117 pacijenata sa AIMU, od kojih je 70 (60%) bilo muškog pola. Prosečna starost studijske populacije iznosila je 65 godina (64.6 ± 14), a njihov incijalni NIHSS skor pri prijemu iznosio je 12 (12 ± 6.7). Najčešći prisutni faktori rizka su bili arterijska hipertenzija i hiperholesterolemija. Najzastupljeniji lekovi u sklopu primarne prevencije su bili antihipertenzivi i antitrombotična terapija. U cilju sagledavanja efekata korišćenja antitrombotične terapije (AT) u sklopu primarne prevencije AIMU,studijska populacija je podeljena na dve grupe (onu koja je koristila prethodnu AT terapiju, i na onu koja nije). Analiza je pokazala da pacijenti koji nisu bili na prethodnoj AT terapiji su bili: češće muškog pola, starosti 45-75 godina ili mlađi od 45 godina, ređe su imali prethodnu AF, hiperholesterolemiju i prethodni AIMU i trend inicijalno nižeg NIHSS skora. Nije bilo statistički značajne razlike između dve grupe u pojavi sICH.

Zaključak: Identifikacija faktora rizika i njihovo lečenje u svim starosnim grupama je značajno za primarnu prevenciju AIMU. Prethodna upotreba antitrombotočne terapije ne povećava verovatnoću pojave sICH kod pacijenata sa AIMU lečenih rekanalizacionom terapijom.

Analiza nivoa insulinske rezistencije u pacijenata sa tipom I dijabetesa

Anja Marjanović — 2024-02-28

Uvod: Brojne dosadašnje studije utvrdile su prisustvo insulinske rezistencije (IR) kod tipa 1 dijabetesa (T1D), zarad čije procene se određuje procenjena stopa preuzimanja glukoze (estimated glucose disposal rate- eGDR).

Cilj rada: Analiza nivoa IR u pacijenata sa T1D i poređenje prema prisustvu hroničnih komplikacija dijabetesa.

Materijal i metode: Istraživanje je rađeno u formi retrospektivne analize baze podataka medicinske dokumentacije 180 pacijenata oba pola sa T1D, dužine trajanja bolesti veće od godinu dana u periodu 2016- 2021. godine, koji su na osnovu nivoa eGDR podeljeni u dve grupe- IRG (N= 86, eGDR< 8) i ISG (N= 94, eGDR≥ 8).

Rezultati: Ustanovili smo da su pacijenti iz IRG bili statistički značajnije starije životne dobi (39,35 ± 1,39 vs. 32,13 ± 0,90, p< 0,01), višeg ITM (25,93 ± 0,59 vs. 21,78 ± 0,36 kg/ m², p< 0,01), nivoa HbA1c (9,63 ± 0,24 vs. 8,30 ± 0,15 %, p< 0,01) i dnevne doze insulina (46,51 ± 1,89 vs. 35,89 ± 1,34 j/ dan, p< 0,01) u poređenju sa pacijentima iz ISG. Istovremeno, pacijenti IRG su imali značajno viši nivo holesterola (4,97 ± 0,14 vs. 4,51 ± 0,10 mmol/l, p< 0,01), LDL-a (2,97 ± 0,13 vs. 2,51 ± 0,09 mmol/l, p< 0,01) i tgc (1,65 ± 0,16 vs. 1,01 ± 0,06 mmol/l, p< 0,01) u poređenju sa ISG. U IRG je statistički značajno veći procenat hipertenzije (97,27 vs. 2,73 %, p< 0,01), retinopatije (25,83 vs. 14,57%, p< 0,01), neuropatije (31,79 vs. 25,16 %, p= 0,021) i nefropatije (27,03 vs. 12,16%, p< 0,01) u poređenju sa ISG.

Zaključak: Pacijenti sa T1D i IR bili su starije životne dobi, viših vrednosti ITM, HbA1c, dnevne doze insulina, sa aterogenijim lipidnim profilom, većom učestalošću hipertenzije, češćim mikrovaskularnim i makrovaskularnim komplikacijama.

Ključne reči: T1D, IR, kardiovaskularni rizik, eGDR

Poređenje otvorene hirurgije i endovaskularnog tretmana asimptomatske juksta/pararenalne aneurizme abdominalne aorte

Petar Zlatanović — 2023-12-03

Endovaskularni treatman aneurizme abdominalne aorte (EVAR – endovascular aortic aneurysm repair) je široko prihvaćena metoda u lečenju pacijenata sa aneurizmom abdominalne aorte (AAA). Primenljivost EVAR-a je ograničena odsustvom adekvatnog aneurizmatskog vrata ili zahvatanjem visceralnih arterija, kao što je slučaj kod jukstarenalne i pararenalne AAA (JAAA/PAAA). Trenutni vodiči u tretmanu AAA preporučuju da operativno lečenje JAAA/PAAA, kao i izbor različitih tehnika i opcija trebaju da se razmatraju na osnovu opšteg stanja pacijenta, anatomije, lokalne rutine, stručnosti tima i preferencija pacijenata. Glavna prednost endovaskularnog tretmana leži u izbegavanju klemovanja aorte i kasnijem manjem riziku od bubrežne slabosti, manje hirurške traume, što vodi bržem oporavku i može biti korisno za pacijente sa visokim rizikom od otvorene hirurgije. Međutim, nedavne publikacije pokazuju da pacijenti sa JAAA/PAAA mogu da se leče u aortnim centrima velikog volumena sa niskim kratkoročnim mortalitetom i morbiditetom i dobrim srednjeročnim i dugoročnim rezultatima koji su jednaki kod oba modaliteta tretmana. Pacijenti sa niskim hirurškim rizikom mogu imati koristi od otvorene hirurgije, dok pacijenti sa visokim rizikom mogu imati koristi od endovaskularnog tretmana JAAA/PAAA. Ovakvi podaci pružaju korisne informacije koje pomažu kliničarima i pacijentima da izaberu između ove dve procedure kada su obe izvodljive.

DIGITALNO ZDRAVLJE ZA POBOLJŠANJE MENADŽMENTA AKUTNOG KORONARNOG SINDROMA

Ana Vasić — 2023-12-08

U menadžmentu akutnog koronarnog sindroma (AKS), veliki je izazov pružiti optimalnu i jednaku zdravstvenu zaštitu svim pacijenatima. Kliničke studije ukazuju na probleme u prehospitalnom i hospitalnom zbrinjavanju. U Srbiji se ti problemi tiču blagovremenog prepoznavanja AKS simptoma, vremena do prvog medicinskog kontakta, preciznosti dijagnostičkih testova, rehabilitacije. Digitalno zdravlje (DH) je novi pristup koji može pomoći u njihovom rešavanju. U ovom mini-pregledu razmotreno je nekoliko digitalnih zdravstvenih intervencija za poboljšanje zdravstvene zaštite AKS pacijenata.

ZNAČAJ MEKOTKIVNIH HIRURŠKIH INTERVENCIJA NA DISTALNOM DIJELU STOPALA U LIJEČENJU HALLUX VALGUS-A

Mirko Sovilj — 2023-12-08

Budući da su patološkoanatomske promjene na distalnim mekim tkivima prednjeg dijela stopala kod hallux valgus deformiteta degenerativne prirode i više izražene od promjena na koštanim strukturama, intervencije na ligamentarnim, kapsularnim i tetivnim strukturama su neizostavan dio hirurškog liječenja ovog deformiteta. Do sada nije utvrđen konsenzus u pogledu prirode i načina izvođenja distalnih mekotkivnih intervencija. U cilju izbjegavanja rizika od posljedične aseptične nekroze glave prve metatarzalne kosti u slučaju istovremene osteotomije na njenom distalnom nivou, potrebno je da se osteotomija izvodi na bezbjednom mjestu, kao i da plantarni i dorzalni segment ove kapsule moraju ostati sačuvani. Kako bi izbjegli pojavu jatrogenog hallux varus deformiteta, potrebno je da lateralni sezamofalangealni ligament, lateralni sezamoid kao i pripadajući dio plantarne aponeuroze ostanu sačuvani. Budući da duboki transverzalni metatarzalni ligament zadržava sezamoidni aparat u anatomskoj poziciji, njegovo oslobađanje treba izbjeći. Lateralno oslobađanje tetiva aduktora palca, lateralnog kolateralnog ligamenta i pripadajućeg dijela kapsule olakšavaju korekciju pozicije palca sa skromnim doprinosom u ukupnoj korekciji deformiteta i omogućavaju pristup skraćenom lateralnom metatarzosezamoidnom ligamentu koji se mora u potpunosti osloboditi čime se ostvaruje najveći doprinos u ukupnoj korekciji. Navedene intervencije su potpuno bezbjedne sa aspekta rizika mogućih komplikacija pogotovo kada se izvode primjenom posebnog dorzalnog intermetatarzalnog pristupa. Rekonstruktivni zahvati na mekim tkivima medijalne strane metatarzofalangealnog zgloba palca uključuju njihovo zatezanje uz stabilizaciju palca u neutralnoj poziciji.

PROCENA KARDIJALNOG RIZIKA U ELEKTIVNOJ HIRURGIJI ABDOMINALNE AORTE

Ivana Djokić — 2023-12-11

Pacijenti sa aneurizmom abdominalne aorte i aortoilijačnom okluzivnom bolesti, kada je indikovano, upućuju se na elektivnu hirurgiju abdominalne aorte .Resekcija aneurizme abdominalne aorte i aortoilijačna rekonstrukcija nose visok rizik za razvoj kardiovaskularnog

morbiditeta i mortaliteta. Procena kardijalnog rizika u hirurgiji abdominalne aorte podrazumeva procenu verovatnoće nastanka neželjenih kardijalnih događaja intraoperativno ili u postoperativnom periodu. Sveukupni kardijalni rizik, procenjuje se individualno za pacijenta, uzimajući u obzir opšte stanje bolesnika, kardijalnu funkciju, funkcionalni kapacitet bolesnika, komorbitetni status i hirurški rizik vaskularne operacije. Kardijalni morbiditet i mortalitet su višestruko viši u hitnih u poređenju sa elektivnim zahvatima na abdominalnoj aorti, kod hirurškog lečenja u odnosu na endovaskularni pristup, posebno kod pacijenata sa suprarenalnim klemovanjem aorte. Pacijenti sa ishemijskom bolesti srca i srčanom insuficijencijom izloženi su visokom riziku za razvoj neželjenih kardijalnih događaja.

Patofiziološki mehanizmi koji se aktiviraju intraoperativno klemovanjem i deklemovanjem abdominalne aorte, dinamikom hemodinamskih promena, gubitkom krvi, poremećajem koagulacije i ishemijsko-reperfuzionom lezijom utiču na mogući razvoj perioperativnog infarkta, srčane insuficijencije i srčanog zastoja, u visokorizičnih pacijenta. Preoperativna procena kardijalne funkcije i kardijalnog rizika prema vodećim preporukama i skoring sistemima može promeniti pristup lečenju visokorizičnih pacijenata sa brojnim komorbiditetima i bitno uticati na smanjenje incidence perioperativnog morbiditeta i mortaliteteta.

PREDIKCIJA METASTAZA U LIMFNIM ČVOROVIMA VRATA KOD PAPILARNOG KARCINOMA ŠTITASTE ŽLEZDE KORIŠĆENJEM PRINCIPA MAŠINSKOG UČENJA

Marina Popovic Krneta — 2023-12-11

Incidenca papilarnog tiroidnog karcinoma (PTK) se u poslednje tri decenije konstantno uvećava, čineći ga najčešćim malignim oboljenjem štitaste žlezde. Iako pacijenti sa PTK generalno imaju povoljan ishod, prisustvo metastaza u limfnim čvorovima vrata može značajno uticatati na njihovu prognozu, povećavajući verovatnoću ponovnog javljanja bolesti. Trenutna preoperativna dijagnostika limfonodalnih metastaza uglavnom podrazumeva ultrazvučni pregled vrata, ali osnovno ograničenje ove metode je niska senzitivnost. Kao rezultat niske senzitivnosti, limfonodalne metastaze ostaju neotkrivene tokom pre-operativnog stadiranja bolesti i mogu se kasnije manifestovati kao perzistentna ili rekurentna bolest, zahtevajući dalju evaluaciju i potencijalnu reoperaciju.

Kako bi se suočili sa izazovima dijagnostike limfonodalnih metastaza kod pacijenata sa PTK, razvijeni su različiti modeli za njihovu predikciju. Među modelima predikcije posebnu pažnju privlače modeli mašinskog učenja koji mogu sa većom tačnošću predvideti ishod bolesti i omogućiti odabir optimalnog lečenja za svakog pacijenata individualno. Stoga je ovaj mini-pregledni članak pretežno usmeren na objašnjenje osnovnih principa modela mašinskog učenja kroz primer predikcije metastaza u limfnim nodusima vrata kod pacijenata sa PTK. Pored toga, u radu je dat pregled najčešće korišćenih modela mašinskog učenja uz diskusiju njihove efikasnosti u studijama koje su predikciju limfonodalnih metastaza bazirale na ovom pristupu. Na samom kraju, razmatrani su i najčešći izazovi koji limitiraju implementaciju ovih modela u kliničkoj praksi i identifikovana su ključna područja za njihovo poboljšanje.

Trenutno, modeli mašinskog učenja predstavljaju potencijalno korisno sredstvo za predikciju limfonodalnih metastaza kod pacijenata sa PTK ali su neophodna dalja istraživanja kako bi se potpuno iskoristile mogućnosti ovih modela i omogućila njihova implementacija u sisteme za podršku odlučivanju.

AKTUELNI TRENDOVI U HIRURŠKOM LEČENJU POLIPA GLASNICA: MINI-PREGLED

Ognjen Čukić — 2023-12-13

Polipi glasnica predstavljaju jedan od najčešćih ogranskih poremećaja larinksa u opštoj populaciji i jedan su od relativno čestih uzroka dugotrajne promuklosti. Tačna etiologija polipa glasnica je nejasna, mada se kao glavni etiološki faktor navodi loša upotreba glasa. Histopatološki, polipe karakterišu različite strukturne promene u površnom sloju lamine proprije glasnica, dok tipičan klinički nalaz odgovara solitarnoj, jednostranoj i jasno ograničenoj promeni na zahvaćenoj glasnici. Polipi glasnica se uglavnom leče hirurški i to mikrolaringoskopijom i ekscizijom “hladnim” instrumentima u opštoj endotrahealnoj anesteziji, što je metoda izbora u otorinolaringološkoj praksi tokom prethodnih 60 godina. Mikrolaringoskopija omogućava hirurgu do danas neprevaziđen uveličan uvid u glasnice i veoma precizan i komforan rad sa obe ruke na mirnom/nepokretnom operativnom polju bez vremenskog ograničenja. Uvođenje i tehnološki razvoj ambulantne endoskopije larinksa i različitih laserskih sistema pružili su hirurgu obilje novih terapijskih mogućnosti, uključujući i operisanje određenog broja pacijenata u vanbolničkim uslovima u lokalnoj anesteziji. Ove ambulantne intervencije su tehnički jednostavne i isplative, angažuju manje medicinskog osoblja, isključuju rizike vezane za opštu anesteziju i zahtevaju mnogo manje vremena za izvođenje. Bez obzira na ove prednosti, smatramo da savremeni laringolog-hirurg treba da poznaje i koristi i klasičnu mikrolaringoskopiju i ambulantne hirurške tehnike u zavisnosti od kliničkog scenarija.