Udaljeni rezultati nakon transplantacije srca: Iskustvo transplantacionog programa Republike Srbije

Milos Matkovic; Emilija Nestorovic; Ilija Bilbija; Nemanja Aleksic; Dejan Markovic; Svetozar Putnik

doi:10.5937/medi56-43160

Milos Matkovic Department for Cardiac surgery, Clinical center of Serbia https://orcid.org/0000-0001-9558-0850
Emilija Nestorovic Department for Cardiac Surgery, University Clinical Center of Serbia
Ilija Bilbija Department for Cardiac Surgery, University Clinical Center of Serbia
Nemanja Aleksic
Dejan Markovic Department for Cardiac Surgery, University Clinical Center of Serbia
Svetozar Putnik Department for Cardiac Surgery, University Clinical Center of Serbia

DOI: https://doi.org/10.5937/medi56-43160

Ključne reči: transplantacija srca, prezivljavanje, faktori rizika

Sažetak

Uvod/ciljevi: Transplantacija srca predstavlja zlatni standard za lečenje pacijenata u simptomatskom terminalnom stadionu srčane insuficijencije. Cilj studije bio je da ispita dugoročne rezultate posle transplantacije srca i da ispita nezavisne prediktore preživljavanja nakon operacieu okviru transplantacionog programa Republike Srbije

Metode: Urađena je retrospektivna opservaciona studija koja je uključila 44 pacijenta koji su bili podvrgnuti transplantaciji srca od 2013-2021 u okviru Programa transplantacije srca Republike Srbije. Svi pacijenti su uvršteni na Nacionalnu listu čekanja za transplantaciju srca prema savremenim ISHLT kriterijumima. Studija je obuhvatila sve pacijente koji su bili podvrgnuti trransplantaciji, kao i one koji su preoperativno pružali dugotrajnu cirkulatornu podršku. Podaci su dobijeni iz istorija bolesti i kontrolnih pregleda.

Rezultati: Prosečno preživljavanje svih pacijenata bilo je 1611,8 dana (1306,9-1916,7). Srednja dužina praćenja pacijenata bila je 637,4 dana (1-2028 dana). Šestogodišnje preživljavanje pacijenata bilo je 70,5%.Statističkom analizom utvrđeno je da su nezavisni prediktori lošijeg ishoda: starost primaoca, indeks telesne mase primaoca, prethodni CVI, preoperativna hronična bubrežna insuficijencija, plućna hipertenzija, infekcija u postoperativnom toku, kao i potreba za mehaničkom cirkulatornom potporom postoperativno.

Zaključak: Program transplantacije srca u Republici Srbiji pokazao je stopu preživljavanja koja je komparabilna sa centrima širom sveta u ISHLT registru. Nezavisne faktore rizika treba pažljivo analizirati za u okviru naše populacije i uzeti u obzir prilikom planiranja procedure.