IDIOPATSKA IZNENADNA SENZORINEURALNA NAGLUVOST: SAVREMENI UVIDI U ETIOLOGIJU, DIJAGNOZU I LEČENJE

Ljiljana Cvorovic; Ana Jotic; Bojana Bukurov; Nebojsa Djuric

doi:10.5937/medi0-60047

Ljiljana Cvorovic Univerzitet u Beogradu, Medicinski fakultet, Beograd, Srbija
Ana Jotic Univerzitet u Beogradu, Medicinski fakultet, Beograd, Srbija
Bojana Bukurov Univerzitet u Beogradu, Medicinski fakultet, Beograd, Srbija
Nebojsa Djuric Klinika za ORL i MFH, Univerzitetski klinički centar Srbije

DOI: https://doi.org/10.5937/medi0-60047

Ključne reči: idiopatska iznenadna nagluvost, senzorineuralni gubitak sluha, kortikosteroidi, hiperbarična oksigenacija, 3D-FLAIR MRI, prognoza

Sažetak

Idiopatska iznenadna senzorineuralna nagluvost (AISNN) predstavlja urgentno stanje u otologiji, koje se karakteriše naglim nastankom jednostrane senzorineuralne nagluvosti u roku od 72 sata, bez jasno utvrđenog uzroka. Iako etiopatogeneza ostaje delimično razjašnjena, predloženi mehanizmi uključuju mikrovaskularnu insuficijenciju kohlee, virusno ili autoimuno posredovano zapaljenje unutrašnjeg uha, rupturu intrakohlearnih membrana i ćelijske odgovore na stres.

Dijagnostički postupak podrazumeva hitnu audiološku procenu, isključenje mogućih uzroka i, po potrebi, neuroimidžing – naročito uz primenu naprednih tehnika kao što je 3D-FLAIR magnetna rezonanca. Sistemski kortikosteroidi predstavljaju standardnu terapiju, dok se intratimpanične aplikacije i hiperbarična oksigenacija sve češće koriste kao dopunske mere, posebno u slučajevima koji ne odgovaraju na inicijalno lečenje. Ishod lečenja je izrazito varijabilan i zavisi od više prognostičkih faktora, uključujući starost pacijenta, stepen gubitka sluha, prisustvo vrtoglavice, vreme započinjanja terapije i postojanje vaskularnih ili metaboličkih komorbiditeta.

Ovaj pregledni rad sintetizuje aktuelne dokaze o etiopatogenezi, kliničkoj prezentaciji, dijagnostičkom pristupu i terapijskim strategijama u lečenju AISNN, oslanjajući se na sistematske preglede, kliničke vodiče i originalna istraživanja. Posebna pažnja posvećena je pedijatrijskim i bilateralnim slučajevima, kao i novim dijagnostičkim i terapijskim modalitetima. Dublje razumevanje etiološke i kliničke heterogenosti ovog poremećaja ključno je za uvođenje individualizovanog pristupa i poboljšanje terapijskih ishoda.