Epidemiologija povreda kičmenog stuba pre, za vreme i nakon Covid-19 pandemije – ima li razlike?

Sažetak

Uvod

Nedostatak informacija u svetskoj literaturi o uticaju uvođenja, a potom i ukidanja epidemioloških mera na epidemiologiju povreda kičmenog stuba naveo je na konstantno praćenje i beleženje svih relevantnih podataka o pacijentima sa povredama kičmenog stuba od početka pandemije.

Cilj rada

Da se sagledaju i uporede epidemiološki podaci povreda kičmenog stuba lečenih u tercijernoj zdravstvenoj ustanovi u Srbiji, pre, za vreme i nakon Covid-19 pandemije.

Materijal i metode

Retrospektivna studija koja obuhvata tri vremenska perioda praćenja pacijenata sa povredom kičmenog stuba.

Rezultati

Prosečne godine starosti pacijenata u prvom periodu praćenja su iznosile 47, u drugom 68, a u trećem 39 godina. U prva dva perioda praćenja dominantan mehanizam povređivanja je bio pad na ravnom, a pacijenti su najčešće lečeni konzervativno. Poređenjem podataka tri grupe ispitanika, uočavaju se statistički značajne razlike u godinama starosti pacijenata i mehanizmu povređivanja.

Zaključak

Covid-19 pandemija je doprinela tome da su povrede kičmenog stuba učestalije među starijim osobama, usled padova u kućnim uslovima. Međutim, nakon vraćanja aktivnom načinu života, posebno među mlađom populacijom, došlo je do naglog povećanja broja povreda kičmenog stuba usled saobraćajnog traumatizma, a zbog čestog postojanja povrede kičmene moždine, i do povećanja broja urgentnih operativnih zahvata.