Monitoring Erwinia amylovora u Crnoj Gori
Sažetak
Novija proučavanja Erwinia amylovora u Crnoj Gori, sprovedena u periodu od 2012 do
2014. godine, pokazuju da je ova bakterija široko rasprostranjena u severnom, kontinentalnom delu zemlje, gde se nalaze i najznačajniji voćarski regioni. Prisustvo bakterije potvrđeno je na dunji, krušci, jabuci, mušmuli i glogu. U prethodnim istraživanjima proučene su patogene, odgajivačke i biohemijske odlike sojeva E. amylovora poreklom sa jabučastih voćnih vrsta i biljaka spontane flore u Crnoj Gori.
U ovom radu primenjeni su serološki testovi u identifikaciji sojeva E. amylovora poreklom
sa jabučastih voćaka i biljaka spontane flore. Monitoring E. amylovora i sakupljanje uzoraka sa simptomima bakteriozne plamenjače izvršeno je u periodu od 2012 do 2014. godine, sa različitih domaćina i lokaliteta u Crnoj Gori. Izolacijom bakterije na hranljive podloge dobijen je veći broj izolata, čija je patogenost potvrđena na zelenim plodovima kruške. Za serološke analize odabrano je 27 sojeva ove bakterije, poreklom sa tri jabučaste voćne vrste (dunja, kruška i jabuka) i jedne vrste iz spontane flore (glog). Primenjene su dve serološke metode: ELISA i IF test, koje su omogućile brzu detekciju bakterije i istovremeno ispitivanje velikog broja uzoraka za kratko vreme. Serološkim analizama utvrđena je visoka homogenost u antigenoj strukturi proučavanih sojeva E. amylovora poreklom sa dunje, kruške, jabuke i gloga, iz 9 lokaliteta u Crnoj Gori.
Reference
Arsenijević, M. (1997). Bakterioze biljaka (3. izd). Novi Sad: S Print, Univerzitet u Novom Sadu, Poljoprivredni fakultet.
Arsenijević, M., Đurišić, S., & Mitrev, S. (1994). Serološko identifikovanje izolata bakterije Erwinia amylovora parazita jabučastih voćaka. Zaštita bilja, 45(4), 273-278.
Arsenijević, M., & Gavrilović, V. (2007). Praktični priručnik o bakterioznoj plamenjači voćaka i ukrasnih biljaka. Beograd: Institut za zaštitu bilja i životnu sredinu.
Balaž, J., Radunović, D., & Krstić, M. (2012). Status of Erwinia amylovora in Montenegro. In Proceedings of International Symposium: Current Trends in Plant Protection (pp 373-378). Belgrade, Serbia: Institute for Plant Protection and Environment.
Gavrilović, V. (2009). Erwinia amylovora - parazit jabučastih voćaka u Srbiji. In Zbornik radova, Inovacije u voćarstvu, II savetovanje (pp 107-117). Beograd: Poljoprivredni fakultet.
Gavrilović, V., Milijašević, S., Todorović, B., Živković, S., & Trkulja, N. (2008). Erwinia amylovora – prouzrokovač nekroze korenovog vrata stabla jabuke. Pesticidi i fitomedicina, 23(1), 17-23.
Janse, J.D. (2006). Phytobacteriology - Principles and practice. Boston, MA: CABI Publishing.
Lelliott, R.A., & Stead, D.E. (1987). Methods for the diagnosis of bacterial disease of plants. In British Society for Plant Pathology (p 200). Oxford: Blackwell Scientific Publications.
Mclaughlin, R.J., Chen, T.A., & Wells, J.M. (1989). Monoclonal antibodies against Erwinia amylovora: Characterization and evaluation of a mixture for detection by enzyme-linked immunosorbent assay. Phytopathology, 79(5), 610-613.
Obradović, A., Vučinić, Z., & Gavrilović, V. (2003). Epifitotična pojava bakteriozne plamenjače dunje u Srbiji i Crnoj Gori. In Zbornik rezimea VI savetovanje o zaštiti bilja (Zlatibor) (p 84). Beograd: Društvo za zaštitu bilja Srbije.
OEPP/EPPO (2013). Diagnosis of Erwinia amylovora. Protocol for the diagnosis of quarantine organism. SMT Project SMT-4-CT98-2252. Bulletin OEPP/EPPO Bulletin, 43, 21-45.
Panić, M., & Arsenijević, M. (1996). Bakteriozna plamenjača voćaka i ukrasnih biljaka - Erwinia amylovora. Beograd: Zajednica za voće i povrće. Novi Sad: Poljoprivredni fakultet.
Paulin, J.P. (2000). Erwinia amylovora: General characteristics, biochemistry and serology. In J.L. Vanneste (Ed.), Fire blight: The disease and its causative agent, Erwinia amylovora. (pp 87-117). Hamilton, New Zealand: CABI Publishing.
Psallidas, P.G., & Tsiantos, J. (2000). Chemical control of fire blight. In J.L. Vanneste (Ed.), Fire blight: The disease and its causative agent, Erwinia amylovora (pp 199-234). Hamilton, New Zealand: CABI Publishing.
Radunović, D., & Gavrilović, V. (2013). Monitoring Erwinia amylovora u Crnoj Gori. In Zbornik rezimea radova XII Savetovanje o zaštiti bilja (Zlatibor) (pp 172-173). Beograd: Društvo za zaštitu bilja Srbije.
Radunović, D., Gavrilović, V., & Krstić, M. (2013). Bacterial characteristics of Erwinia amylovora strains originating from pome fruits and ornamental plants in Montenegro. Zaštita bilja/Plant Protection (Belgrade), 64(1), 7-13.
Schaad, N.W., Jones, J.B., & Chun, W. (2001). Laboratory guide for identification of plant pathogenic bacteria,(3rd ed.). St. Paul, MN: APS Press.
Statistički godišnjak Crne Gore. (2013). Podgorica: Zavod za statistiku Crne Gore.
Steiner, P.W. (2000). Integrated orchard and nursery management for the control of fire blight. In J. Vanneste (Ed.), Fire blight: The disease and its causative agent, Erwinia amylovora (pp 339-359). Hamilton, New Zealand: CABI Publishing.
Turechek, W.W. (2004). Apple diseases and their management. In S.A.M.H. Naqvi (ed.), Diseases of fruits and vegetables, diagnosis and management, Vol. 1.(pp 1-108) The Netherlands: Kluwer Academic Publishers.
van der Zwet, T., & Beer, S.V. (1999). Fire blight: Its nature, prevention and control. A practical guide to integrated diseases management. Agricultural Bulletin, 631, 97.
van der Zwet, T., & Keil, H.L. (1979). Fire blight: A bacterial disease of Rosaceous plants. In Fire blight – A bacterial disease of Rosaceous plants (p 200). Washington, DC: U.S. Department of Agriculture.
- Autori zadržavaju autorska prava i pružaju časopisu pravo prvog objavljivanja rada i licenciraju ga "Creative Commons Attribution licencom" koja omogućava drugima da dele rad, uz uslov navođenja autorstva i izvornog objavljivanja u ovom časopisu.
- Autori mogu izraditi zasebne, ugovorne aranžmane za neekskluzivnu distribuciju članka objavljenog u časopisu (npr. postavljanje u institucionalni repozitorijum ili objavljivanje u knjizi), uz navođenje da je članak izvorno objavljen u ovom časopisu.
- Autorima je dozvoljeno i podstiču se da postave objavljeni članak onlajn (npr. u institucionalni repozitorijum ili na svoju internet stranicu) pre ili tokom postupka prijave rukopisa, s obzirom da takav postupak može voditi produktivnoj razmeni ideja i ranijoj i većoj citiranosti objavljenog članka (Vidi Efekti otvorenog pristupa).