KRITIČKI OSVRT NA ZAKON O IZVRŠENJU KRIVIČNIH SANKCIJA

Abstract

Osnovni razlog za donošenje novog zakona kojim se uređuje izvršenje krivičnih sankcija bio je potreba ustanovljenja novog instituta - sudije za izvršenje krivičnih sankcija, kao specijalizovanog sudskog organa za zaštitu prava lica lišenih slobode. Ideja kojom je bio rukovođen zakonodavac je bila do te mere dominantna, da je u drugi plan stavila sve ostale institute, teme i oblasti koje su predmet regulisanja pomenutog zakona. Umesto da se iskoristi prilika i koriguju nedostaci prethodnog propisa, zadovoljstvo uvođenjem novog instituta kao da je učinilo nevažnim ostale odredbe zakona, pa su postojeći nedostaci ostali, a njima su pridodati novi. Sa druge strane, ni sâm institut sudije za izvršenje krivičnih sankcija nije obrađen toliko temeljno, da bi zasenio ostale nedostatke zakona. Ovim člankom ukazuje se na pojedina rešenja zakona koja su pogrešna, nepotpuna, ili površna. Počev od konstrukcije “odložene primene” zakona koji je inače stupio na pravnu snagu, člankom se dalje kritikuju pojedina rešenja u vezi nadležnosti sudije za izvršenje krivičnih sankcija, zadržavanje odredbi o pritvoru koje je inače trebalo brisati iz zakona, nepreciznosti kod uređivanja odlaganja i prekida izvršenja kazne zatvora, nepreciznosti kod propisivanja mera prinude, disciplinske odgovornosti osuđenih lica, kao i odredbi o radnim odnosima, sa posebnim osvrtom na deo o stručnom osposobljavanju i disciplinskoj odgovornosti zaposlenih u zavodima.