EKOLOŠKA ODGOVORNOST TURIZMA
Sažetak
Održivi turizam ima za cilj da turisti ostvare svoje ciljeve, a da pri tom ne unište ono što ih je privuklo. Eko destinacije privlače savremene turiste, pružajući im osećaj bliskosti sa prirodnim vrednostima i lokalnom zajednicom, uz zaštitu svojih resursa. Ekoturizam predstavlja putovanje prijateljski nastrojeno prema životnoj sredini, koje naglašava posmatranje i očuvanje prirodnih staništa i arheoloških bogatstava, sredstvo zaštite životne sredine, ekološki odgovoran turizam, način zaštite prirodnih područja koji podrazumeva ekonomsku zaradu, kroz zaštitu prirodnih resursa. Osnovni principi ekoturizma su minimiziranje negativnih uticaja na prirodu i kulturu koji mogu naneti štetu destinaciji, obrazovanje putnika o važnosti zaštite, direktni prihodi od zaštite i upravljanje prirodnim i zaštićenim oblastima. Dok su svetski turisti u potrazi za putovanjima koja su puna aktivnosti u prirodi, kulturnih i rekreativnih sadržaja, ekoturizam u Srbiji je prilično nerazvijen. Pozitivne aspekte je neophodno podsticati i maksimizirati, a negativne ublažavati i neutralisati u cilju dostizanja ekološki odgovornog turizma.
Ključne reči: ekoturizam, održivi razvoj, ekodestinacije, prirodni resursi, zaštita životne sredine
Reference
Birkaš, E., & Major, Đ. (2012). Odgovorni turizam. Tims Acta, 6, 81-89.
Đuričić, Z., Đuričić, R., & Avakumović J. (2009). Marketing i eko-turizam - resursi savremenog doba, 1st International conference Ecological Safety in Post-modern Environment, 26-27 June 2009, Banja Luka:Panevropski Apeiron univerzitet.
Loehr, A. (2000). Eco-Wild. Watamu. Kenia.
Love Travel. (2017a). Održivi razvoj turizma. Preuzeto 15. novembra, sa http://www.lovetravel.rs/zelena-planeta
Love Travel. (2017b). Ekoturizam. Preuzeto 15. novembra, sa http://www.lovetravel.rs/zelena-planeta
Page, S., & Dowling R. (2002). Ecotourism. Addison-Wesley Longman Ltd.
Radović , V., & Vojinović, Ž. (prir.) (2017) Development of innovative tourism product in rural areas: challenges and security issues, 2nd International Conference 1-3 June. Vrnjačka Banja:Fakultet za hotelijerstvo i turizam.
Stefanović, V., & Kicošev, S. (2006). Menadžment održivog razvoja turizma. Turizam, 10, 56-59.
Stojanović, V. (2007). Održivi razvoj turizma i životne sredine. Novi Sad:PMF, Departman za geografiju, turizam i hotelijerstvo
The International Ecotourism Society. (2017). A simple user’s guide to certification for sustainable tourism and ecotourism. Preuzeto 17. novembra 2017, sa http://www.ecotourism.org
TUI Group. (2017). About TUI Group. Preuzeto 19. novembra 2017, sa https://www.tuigroup.com/en-en
Turistička organizacija Srbije. (2017). Preuzeto 16. novembra, sa http://www.srbija.travel
Unković, S., & Zečević, B. (2005). Ekonomika turizma. Beograd: Ekonomski fakultet
Vučetić, A. (1999). Menadžment održivog razvoja turizma. Marketing, 30,4, 161-163.
Waldeback, K. ( 1995). Beneficial Environmental Sustainable Tourism. BEST: Vanuatu
World Tourism Organization - UNWTO. (2017). Annual report 2016. Preuzeto 18. novembra 2017, sa http://www2.unwto.org/
- Autori zadržavaju autorska prava i pružaju časopisu pravo prvog objavljivanja rada i licenciraju ga "Creative Commons Attribution licencom" koja omogućava drugima da dele rad, uz uslov navođenja autorstva i izvornog objavljivanja u ovom časopisu.
- Autori mogu izraditi zasebne, ugovorne aranžmane za neekskluzivnu distribuciju članka objavljenog u časopisu (npr. postavljanje u institucionalni repozitorijum ili objavljivanje u knjizi), uz navođenje da je članak izvorno objavljen u ovom časopisu.
- Autorima je dozvoljeno i podstiču se da postave objavljeni članak onlajn (npr. u institucionalni repozitorijum ili na svoju internet stranicu) pre ili tokom postupka prijave rukopisa, s obzirom da takav postupak može voditi produktivnoj razmeni ideja i ranijoj i većoj citiranosti objavljenog članka (Vidi Efekti otvorenog pristupa).