Eksperimentalni model empijema pleure kod kunića: zašto, kako i šta dalje
Sažetak
Uvod/Cilj. Primena novih metoda lečenja u cilju sprečavanja razvoja fibrotoraksa, kao krajnje komplikacije empijema zahteva prethodno ispitivanje na eksperimentalnim životinjama. Cilj rada bio je standardizovanje postupaka za ustanovljavanje pouzdanog eksperimentalnog modela empijema kod kunića. Metode. U eksperimentu je korišćeno 15 činčila kunića mase od 2 300 do 2 800 g. Eksperimentalnu grupu činilo je 12 kunića, a kontrolnu tri. Prvog dana eksperimenta, u desni pleuralni prostor kunića iz eksperimentalne grupe stavljeno je 0,4–0,5 mL terpentina u cilju izazivanja sterilnog eksudativnog pleuritisa. Nakon 24 sata u pleuralni prostor stavljen je 1 mL Staphylococcus aureus-a i 1 mL Escherichia coli bakterija iste koncentracije (4,5 ´ 108 bakterija/mL). Torakocenteza je rađena 24, 48, 72 i 96 časova nakon primene bakterija radi dobijanja uzoraka pleuralne tečnosti. U ovim uzorcima određivane su vrednosti leukocita (Le), laktat dehidrogenaze (LDH), glukoze, pH u pluralnoj tečnosti i prisustvo bakterija. U toku eksperimenta životinje nisu dobijale antibiotik, a žrtvovane su sedam dana od primene bakterija letalnom dozom barbiturata iv. Patohistološki su pregledana sva pluća sa empijemom svih eksperimentalnih životinja, kao i pluća jedne kontrolne životinje. Rezultati. Kod četiri životinje dobijen je oskudan bistar sadržaj, ili sadržaja nije bilo prilikom punkcija 24 i 48 časova od primene bakterija. Kod preostalih 8 eksperimentalnih životinja srednja vrednost Le u izlivu 24 časa nakon primene bakterija bila je: 34,75 ± 6,13 ´ 109/L, LDH 17,000 ± 4,69 U/L, glukoze 1,23 ± 0,45 mmol/L, a pH 6,975 ± 0,15. Navedene vrednosti ispunjavaju kriterijume za proglašavanje izliva empijemskim ili kompleksnim, komplikovanim izlivom (LDH > 1 000 U/L, glukoza < 2,31 mmol/L i pH < 7,20). Bakteriološke kulture bile su pozitivne kod pet od osam prvih uzoraka, a nakon 48 časova samo kod dva uzorka pleuralnog izliva. Utvrđeno je postojanje pozitivne korelacije između broja leukocita i vrednosti LDH (r = 0,071, p < 0.001), a negativne korelacije između broja leukocita i vrednosti glukoze (r = 0,864, p < 0.001) i broja leukocita i vrednosti pH izliva (r = 0,894, p < 0.001). Vrednost glukoze nakon 48 sati (3,23 ± 0,44 mmol/L) i pH nakon 72 sata (7,22 ± 0,03), izašle su iz okvira empijemskih vrednsoti. Zaključak. Kreiranje eksperimentalnog modela empijema veoma je delikatan posao, sa neizvesnim uspehom. Dobar eksperimentalni model od suštinskog je značaja za proučavanje pleuralne patologije. U cilju što boljeg pleuralnog odgovora napravili smo model sa dve humane patogene bakterije. Dobili smo zadovoljavajuće rezultate, mada slabije od onih koji su objavljeni u literaturi.
Reference
Roberts JR. Minimally invasive surgery in the treatment of em-pyema: intraoperative decision making. Ann Thorac Surg 2003; 76(1): 225−30.
Mandal AK, Thadepalli H. Mandal Aloke K, Chettipally U. Out-came of Primary Empyema Thoracis: Therapeutic and Micro-biologic Aspects. Ann Thorac Surg 1998; 66(5): 1782−6.
Sasse S, Nguyen T, Teixeira LR, Light R. The utility of daily the-rapeutic thoracentesis for the treatment of early empyema. Chest 1999; 116(6): 1703−8.
Novakov IP, Peshev ZV, Popova TA, Tuleva SD. Experimental Pleural Empyema in Rabbits-Cellular and Biochemical Changes. Trakia J Sci 2005; 3(1): 26.
Lemense GP, Strange C, Sahn SA. Empyema thoracis. Therapeu-tic management and outcome. Chest 1995; 107(6): 1532−7.
Light RW. Parapneumonic Effusions and Empyema. Am Thorac Soc 2006; 3(1): 75−80.
Cohen M, Sahn SA. Resolution of pleural effusions. Chest 2001; 119(5): 1547−62.
Mackenzie JW. Video-Assisted Thoracoscopy: Treatment for Empyema and Hemothorax. Chest 1996; 109(1): 2−3.
Liapakis IE, Light RW, Pitiakoudis MS, Karayiannakis AJ, Giama-rellos-Bourboulis EJ, Ismailos G, et al. Penetration of clarithromycin in experimental pleural empyema model fluid. Respiration 2005; 72(3): 296−300.
Molnar TF. Current surgical treatment of thoracic empyema in adults. Eur J Cardiothorac Surg 2007; 32(3): 422−30.
Luh S, Chou M, Wang L, Chen J, Tsai T. Video-assisted thora-coscopic surgery in the treatment of complicated parapneu-monic effusions or empyemas: outcome of 234 patients. Chest 2005; 127(4): 1427−32.
Wait MA, Sharma S, Hohn J, Dal NA. A randomized trial of empyema therapy. Chest 1997; 111(6): 1548−51.
Graham EA, Bell RD. Open pneumothorax: its relations to the treatment of empyema. Am J Med Sci 1918; 156(6): 839−71.
Sasse S, Nguyen TK, Mulligan M, Wang NS, Mahutte CK, Light RW. The effects of early chest tube placement on empyema resolution. Chest 1997; 111(6): 1679−83.
Shohet I, Yellin A, Meyerovitch J, Rubinstein E. Pharmacokinetics and Therapeutic Efficacy of Gentamicin in an Experimental Pleural Empyema Rabbit Model. Antimicrob Agents Che-mother 1987; 31(7): 982−5.
Na MJ, Dikensoy O, Light RW. New trends in the diagnosis and treatment in parapneumonic effusion and empyema. Tuberk Toraks 2008; 56(1): 113−20.
Kunz CR, Jadus MR, Kukes GD, Kramer F, Nguyen VN, Sasse SA. Intrapleural injection of transforming growth factor-beta antibody inhibits pleural fibrosis in empyema. Chest 2004; 126(5): 1636−44.
Cheng G, Vintch JRE. A Retrospectiv Analysis of the Managa-ment of Parapneumonic Empyemas in County Teaching Facil-ity From 1992 to 2004. Chest 2005; 128(5): 3284−90.
Zhu Z, Hawthorne ML, Guo Y, Drake W, Bilaceroglu S, Misra HL, et al. Tissue plasminogen activator combined with human re-combinant deoxyribonuclease is effective therapy for empye-ma in a rabbit model. Chest 2006; 129(6): 1577−83.
Colice GL, Curtis A, Deslauriers J, Heffner J, Light R, Littenberg B, et al. Medical and surgical treatment of parapneumonic effusions: an evidence-based guideline. Chest 2000; 118(4): 1158−71.
Berger HA, Morganroth ML. Immediate drainage is not required for all patients with complicated parapneumonic effusions. Chest 1990; 97(3): 731−5.
Storm HK, Krasnik M, Bang K, Frimodt-Møller N. Treatment of pleural empyema secondary to pneumonia: thoracocentesis re-gimen versus tube drainage. Thorax 1992; 47(10): 821−4.
Heffner JE. Multicenter Trials of Treatment for Empyema - Af-ter All These Years. N Engl J Med 2005; 352(9): 926−8.
Sasse SA, Causing LA, Mulligan ME, Light RW. Serial pleural fluid analysis in a new experimental model of empyema. Chest 1996; 109(4): 1043−8.
Sahn SA, Potts DE. Turpentine pleurisy in rabbits: a model of pleural fluid acidosis and low pleural fluid glucose. Am Rev Respir Dis 1978; 118(5): 893−901.
Liapakis IE, Kottakis I, Tzatzarakis MN, Tsatsakis AM, Pitiakou-dis MS, Ypsilantis P, et al. Penetration of newer quinolones in the empyema fluid. Eur Respir J 2004; 24(3): 466−70.
Saroglou M, Ismailos G, Tryfon S, Liapakis I, Papalois A, Bouros D. Penetration of azithromycin in experimental pleural empyema fluid. Eur J Pharmacol 2010; 626(2−3): 271−5.
Saroglou M, Tryfon S, Ismailos G, Liapakis I, Tzatzarakis M, Tsat-sakis A, et al. Pharmacokinetics of Linezolid and Ertapenem in experimental parapneumonic pleural effusion. J Inflamm (Lond) 2010; 7(1): 22.
Mavroudis C, Ganzel BL, Katzmark S, Polk HC. Effect of hemo-thorax on experimental empyema thoracis in the guinea pig. J Thorac Cardiovasc Surg 1985; 89(1): 42−9.
Bhattacharyya N, Umland ET, Kosloske AM. A bacteriologic basis for the evolution and severity of empyema. J Ped Surg 1994; 29(5): 667−70.
Strahilevitz J, Lev A, Levi I, Fridman E, Rubinstein E. Experimen-tal pneumococcal pleural empyema model: the effect of moxif-loxacin. J Antimicrob Chemother 2003; 51(3): 665−9.
