Povreda prava na odbranu prilikom određivanja pritvora u fazi istrage

Sažetak

Predmet rada je povreda prava na odbranu prilikom određivanja pritvora u fazi istrage. Autor je, na osnovu postavljene hipoteze, u radu pokušao izdiferencirati drugačiji pravni stav, od onog kojeg je postavila domaća sudska praksa, a koji se tiče prava na odbranu osumnjičenog prilikom određivanja pritvora u istražnoj fazi krivičnog postupka. Takođe, potrebno je naglasiti da su u radu sagledani svi elementi prava na odbranu, koji u svojoj ukupnosti predstavljaju primjenu načela prava na pravično suđenje, ali isto tako, pored teorijskog shvatanja teme o kojoj autor piše, prvenstveni cilj bio je rješavanje praktičnog pitanja o kome se vrlo često rješava u krivičnopravnim stvarima pred sudom i to na suprotan način od onog koji je postavljen hipotezom u ovom radu. U radu su korištena normativna i uporednopravna analiza relevantnih odredaba domaćih i međunarodnih pravnih akata, zatim metodi dokumentacione analize, studija slučaja, ali i metode srednjeg obima poput uzorkovanja i ispitivanja u formi intervjua i ankete. Rezultati pokazuju da je pravo na odbranu slojevito pravo osumnjičenog/optuženog i njegovog branioca, te da ta slojevitost proizlazi iz viševjekovne razvojne pravne doktrine i bogate sudske prakse. Sa druge strane, autor je zaključio da pojedina rješenja domaće sudske vlasti predstavljaju opozit rješenjima Međunarodnog suda pravde u Strazburu, kao i normativnim rješenjima Evropske konvencije za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda, a što je rezultat neiscrpljivanja krajnjih pravnih lijekova protiv domaće Ustavnosudske vlasti. Konačno, de lege ferenda, autor smatra da bi rješenje praktičnog pravnog pitanja tretiranog u ovom radu, trebalo riješiti na drugačiji način od onog koji je trenutno zvaničan stav domaće sudske prakse.