KLINIČKE I LABORATORIJSKE ODLIKE POJEDINIH IMUNOLOŠKIH TIPOVA MULTIPLOG MIJELOMA

Mina S Stojković; Andrijana Mladenović; Marija Spasić; Nenad Govedarovic

doi:10.5937/mp69-17845

Mina S Stojković Univerzitet u Nišu, Medicinski fakultet
Andrijana Mladenović Univerzitet u Nišu, Medicinski fakultet
Marija Spasić Univerzitet u Nišu, Medicinski fakultet
Nenad Govedarovic Klinički centar Niš, Klinika za hematologiju i kliničku imunologiju

DOI: https://doi.org/10.5937/mp69-17845

Sažetak

Uvod: Multipli mijelom (MM) je maligna bolest krvi koja se karakteriše klonskom proliferacijom malignih plazma ćelija u kostnoj srži i kliničkim ispoljavanje bolesti koje je heterogeno i stratifikuje se po međunarodno priznatoj Durie-Salmon klasifikaciji (DS).

Cilj rada: Cilj rada je bio utvrditi da li imunološki tip multiplog mijeloma utiče na kliničko-laboratorijske odlike bolesti.

Materijal i metode: Studija je obuhvatala 45 novodijagnostikovanih bolesnika sa MM (25 muškaraca i 20 žena), prosečne dobi 62,21±8,62 godine. Komparativna analiza je vršena između klase M proteina i srednje vrednosti parametara sadržanih u DS klasifikaciji.

Rezultati: Najčešći imunološki tip je bio IgG MM. Uzimajući u obzir pol, godine starosti, vrednosti serumskog albumina, ukupnih proteina, LDH, hemoglobina, beta2-MG, radiografski nalaz (broj osteoliza) i DS stadijum, nije utvrđena statistički značajna razlika u odnosu na pojedine imunološke tipove MM. IgD tip je bio udružen sa većom incidencijom hiperkalcijemije u odnosu na IgG i IgA tip (p<0,01) i sa većom incidencijom bubrežne insuficijencije u odnosu na IgA MM (p<0,01) i IgG MM (p<0,05).

Zaključak: Naši nalazi isključuju udruženost Ig tipa multiplog mijeloma sa pojedinim biohemijskim parametrima, izuzev povećane incidencije hiperkalcijemije i bubrežne insuficijencije u IgD MM, što odgovara podacima iz literature.

Ključne reči: mijelom; M protein; kliničke odlike

Reference

Barlogie B. Plasma Cell Myeloma. In Beutler E et al. (ed). Williams Hematology. 4th ed. New York: McGraw-Hill; 1995. 1109-26.

Bergsagel DE. The incidence and epidemiologgy of plasma cell neoplasms. Stem cell Dayt. 1995;13(supp2):1-9.

Bila J, Mihaljević B. Multipli mijelom. U Marisavljević D (ur). Klinička hematologija. 1. izdanje. Beograd: Zavod za udžbenike Beograd; 2012. 564-84.

Blade J, Fernandez P, Bosch F, Montoliu J, Lens H, Montoto S et al. Renal Failure in Multiple Myeloma:Presenting Features and Predicttors of Outcome in 94 patients From Single Institution. Arch Int Med. 1998; 158(17):1889-93.

Dispenzieri A, Lacy MQ, Greipp PR. Multiple myeloma. In Greer JP et al. (ed). Wintrobe's Clinical Hematology. 13rd edition. Philadelphia-London: Lippincott Williams & Wilkins; 2013. 2634-63.

Durie BG, Salmon SE. A clinical staging system for multiple myeloma. Correlation of measured myeloma cell mass with presenting clinical features, response to treatment, and survival. Cancer. 1975; 36 (3): 842–54.

Duvie C, Sarret C, De Revel T, Herody M, Didelot F, Labaye J, Nedelec G. IgD myeloma manifesting as acute renal insufficiency. Rev Med Interne. 2000; 21(9):799-803.

Heher EC, Rennke HG, Laubach JP, Richardson PG. Kidney Disease and Multiple Myeloma. Clin J Am Soc Nephrol. 2013 Nov 7; 8(11): 2007–2017.

Irish AB, Winearls CG, Littlewood T. Presentation and survival of patients severe renal failure and myeloma. QJM. 1997;90(12):73-80.

Kaushansky K. Multiple myeloma: multiple ways to defeat erythropoiesis. Blood. 2001; 97(5):1151-53.

Kyle RA. Multiple myeloma: An overview in 1996. 26th Congress of ISH, Singapoore, abstract book, 1996.

Oyajobi BO. Multiple myeloma/hypercalcemia. Arthritis Res Ther. 2007; 9(Suppl 1): S4.