Značaj sekvence difuzije magnetne rezonance u diferenciranju malignih i benignih lezija jajnika
Sažetak
Uvod: Karcinom jajnika je vodeći uzrok mortaliteta od malignih tumora ženskog genitalnog sistema. Ne postoji uspešan skrining program za otkrivanje karcinoma jajnika. Magnetna rezonanca (MR) igra veliku ulogu u proceni kod pacijenata sa adneksalnim tumorima. Difuziono otežana sekvenca (DWI) sve više je u upotrebi u razlikovanju benignih i malignih lezija jajnika.
Cilj: Ispitivanje značaja vrednosti difuzionog koeficijenta (ADC) pri pregledu sekvencom difuzije MR u diferenciranju benignih i malignih lezija jajnika; ispitivanje korelacija odnosa ADC vrednosti ovarijuma i uterusa između grupe pacijentkinja sa lezijama jajnika i kontrolne grupe.
Materijal i metode: Istraživanje je sprovedeno u periodu od 2014. do 2017.godine, kao retrospektivna klinička studija u Centru za radiologiju Kliničkog centra Vojvodine u Novom Sadu. Selektovano je 45 pacijentkinja koje su svrstane u tri grupe, sa benignim lezijama jajnika, sa malignim lezijama jajnika i bez lezija jajnika. Kod svih pacijentkinja u sve tri posmatrane grupe, izmerena je ADC vrednost na tri različita mesta unutar same lezije, a kod pacijentkinja bez lezija na normalnom tkivu. Izmerena je i ADC vrednost samog nelediranog uterusa kod svih pacijentkinja.
Rezultati: Analiza rezultata ADC vrednosti između tri posmatrane grupe ukazuje na statistički značajnu razliku vrednosti ADC kod grupe pacijentkinja sa malignim lezijama jajnika u odnosu na grupu pacijentkinja sa benignim lezijama i kontrolnu grupu.
Zaključak: Rezultati istraživanja uz poređenje sa navodima iz literature ukazuju da je merenje ADC pri MR pregledu vrlo relevantan pokazatelj u detekciji malignih lezija jajnika.
Ključne reči: Magnetna rezonanca (MR), ADC koeficijent, maligne lezije jajnika
Reference
Gates MA, Rosner BA, Hecht JL, Tworoger SS. Risk Factors for Epithelial Ovarian Cancer by Histologic Subtype. Am. J. Epidemiol. 2010; 171(1):45-53.
Stojanović S. Kompjuterizovana tomografija abdomena i karlice. Prvo izdanje. Novi Sad: Medicinski fakultet Novi Sad;2016.
Fan X, Zhang H, Meng S, et al. Role of diffusion-weighted magnetic resonance imaging in differentiating malignancies from benign ovarian tumors. Int J Clin Exp Med. 2015; 8:19928-37.
Meng XF, Zhu SC, Sun SJ, et al. Diffusion weighted imaging for the differential diagnosis of benign vs. malignant ovarian neoplasms. Oncol Lett 2016; 11:3795–802.
Đurđev S, Kopitović V, Kapamadžija A. Ginekologija. Prvo izdanje. Novi Sad: Medicinski fakultet Novi Sad; 2015.
Addley H, Moyle P, Freeman S. Diffusion-weighted imaging in gynaecological malignancy. Clinical Radiol. 2017; 72(11):981-990.
J. Hunn and G. Rodriguez. Ovarian Cancer: Etiology, Risk Factors, and Epidemiology. Clinical Obstetrics & Gynecology. 2012; 55(1):3–23.
S. Đurđević i V. Kesić. Ginekološka onkologija. Prvo izdanje. Novi Sad: Medicinski fakultet Novi Sad; 2009.
Kovač JD, Terzić M, Mirković M, et al. Endometrioid adenocarcinoma of the ovary: MRI findings with emphasis on diffusion-weighted imaging for the differentiation of ovarian tumors. Acta radiol. 2015; 57:758–66.
Namimoto T, Awai K, Nakaura T, Yanaga Y, Hirai T, Yamashita Y. Role of diffusion- weighted imaging in the diagnosis of gynecological diseases. Eur Radiol. 2009; 19(3):745– 760.
Xia Y, Linghong G, Wei D, Fei M. Diagnostic accuracz of DWI in patients with ovarian cancer. Medicine Baltimore. 2017; 96(19):66-59.
Nakayama T, Yoshimitsu K, Irie H, Aibe H, Tajima T, Nishie A. Diffusion-weighted echo-planar MR imaging and ADC mapping in the differential diagnosis of ovarian cystic masses: usefulness of detecting keratinoid substances in mature cystic teratomas. J Magn Reson Imaging. 2005; 22:271–8.
Zhang P, Cui Y, Li W, et al. Diagnostic accuracy of diffusion-weighted imaging with conventional MR imaging for differentiating complex solid and cystic ovarian tumors at 1.5 T. World J Surg Oncol. 2012; 10:1.
Einarsd´ottir H, Karlsson M, Wejde J, Bauer HC. Diffusion-weighted MRI of soft tissue tumours. Eur Radiol. 2004; 14:959–63.
Namimoto T, Awai K, Nakaura T, Yanaga Y, Hirai T, Yamashita Y. Role of diffusion- weighted imaging in the diagnosis of gynecological diseases. Eur Radiol. 2009; 19:745–60.
Koh DM, Collins DJ. Diffusion-weighted MRI in the body: applications and challenges in oncology. AJR Am J Roentgenol. 2007; 188(6): 1622–1635.
Vilanova JC, Barcelo´ J. Diffusion-weighted whole-body MR screening. Eur J Radiol. 2008; 67:440–7.
Li W, Chu C, Cui Y, Zhang P, Zhu M. Diffusion-weighted MRI:a useful technique to descriminate benign versus malignant ovarian surface epithelial tumors with solid and cystic components. Abdom Imaging. 2012; 37(5):897-903.
Reischauer C, Vorburger RS, Wilm BJ, Jaermann T, Boesiger P. Optimizing signal-to-noise ratio of high-resolution parallel single-shot diffusion-weighted echo-planar imaging at ultrahigh field strengths. Magn Reson Med. 2012; 67:679–690.
Fujii S, Kakite S, Nishihara K, Kanasaki Y, Harada T, Kigawa J, et al. Diagnostic accuracy of diffusion-weighted imaging in differentiating benign form malignant ovarian lesions. J Magn Reson Imaging. 2008; 28(5):1149-56.
Lindgren A, Anttila M, Rautiainen S, Arponen O, Kivelä A, Mäkinen P et al. Primary and metastatic ovarian cancer: Characterization by 3.0T diffusion-weighted MRI. Eur Radiol. 2017;27(9):4002-4012.
Zhang H, Zhang GF, Wang TP, Zhang H. Value of 3.0 T diffusion-weighted imaging in discriminating thecoma and fibrothecoma from other adnexal solid masses. J Ovarian Res. 2013; 6(1):58.
Kozawa E, Inoue K, Tanaka J, Meguro S, Yasuda M, Fujiwara K et al. Unusual MR findings in ovarian leiomyoma. Magn Reson Med Sci. 2013; 12(1):57-61.