POSTIGNUĆA U OBLASTI KOMUNIKACIJE I TIPOVI POTREBNE PODRŠKE KOD DECE SA UMERENOM INTELEKTUALNOM OMETENOŠĆU
Abstract
Život u zajednici predstavlja složen interaktivan odnos između pojedinca i socijalnog polja. Kvalitet tog odnosa uslovljen je uticajem brojnih personalnih i socijalnih činilaca, čiji doprinos na različite načine utiče na nivo individualne socijalne participacije i blagostanje svih članova zajednice. Imajući u vidu da socio-komunikativne sposobnosti predstavljaju jedan od najznačajnijih prediktora procesa socijalne inkluzije, procena nivoa razvijenosti sposobnosti koje pripadaju ovoj kategoriji životnih navika kod osoba sa intelektualnom ometenošću može se smatrati važnom, kako sa aspekta planiranja edukacije, tako i sa aspekta prevencije socijalne izolacije ovih osoba.
Cilj ovog istraživanja je komparacija nivoa postignuća u oblasti razvoja komunikacije kod dece sa Daunovim sindromom, koja funkcionišu na nivou umerene intelektualne ometenosti, i dece istog intelektualnog nivoa, kod koje nije utvrđeno poreklo stanja, kao i tipa potrebne podrške u oblasti primene usvojenih znanja u ovoj oblasti životnih navika.
Uzorkom je obuhvaćeno 75-oro dece sa umerenom intelektualnom ometenošću, oba pola, kalendarskog uzrasta od 7 do 15 godina. U skladu sa definisanim ciljem i zadacima istraživanja, uzorak je podeljen na dva poduzorka: prvi poduzorak obuhvata 37 ispitanika sa Daunovim sindromom, a drugi čini 38 ispitanika sa umerenom intelektualnom ometenošću nepoznate etiologije.
Za procenu razvijenosti životnih navika korišćena je Skala za procenu životnih navika.
Dobijeni rezultati pokazuju da nema statistički značajne razlike između nivoa razvijenosti komunikativnih sposobnosti, kao ni u odnosu na tip i intenzitet potrebne podrške između ispitanika sa Daunovim sindromom i njihovih vršnjaka čija je etiologija ometenosti nepoznata.
Ključne reči: umerena intelektualna ometenost, Daunov sindrom, podrška, komunikacija
