Upotreba formalnih i neformalnih procedura procene u specijalnoj edukaciji i rehabilitaciji – percepcija stručnjaka i studenata

Sažetak

Uvod: Procena u specijalnoj edukaciji i rehabilitaciji predstavlja veoma važan i kontinuiran proces, koji podrazumeva prikupljanje informacija kako bismo doneli odluku vezanu za dalje postupke u radu. U ovom procesu, u zavisnosti od potreba, koriste se formalne i neformalne procedure procene. Cilj: Cilj istraživanja je utvrditi da li postoji razlika u odabiru procedura između stručnjaka i studenata. Metode: Uzorak je činio 181 ispitanik – 87 stručnjaka, 31 logoped i 56 defektologa. Od ukupno ispitana 94 studenta, 61 pohađa studijski program logopedije, a 33 višestruke ometenosti. Ispitanici su, u ukupnom uzorku, prosečne starosti 25.54 godina. Prikupljanje podataka izvršeno je korišćenjem dve onlajn ankete, od kojih je jedna namenjena stručnjacima, a druga studentima. Ankete se sastoje iz 19 pitanja, podeljenih u pet oblasti: opšti podaci o osobi koja ispunjava anketu, opšti podaci o razlogu i korisnosti procene, organizovanje procene, odabir instrumenata za procenu i primena procene u praksi. Rezultati: Najveći broj stručnjaka, ali i studenata, opredeljuje se za korišćenje neformalnih procedura procene. Logopedi, ipak, radije biraju formalne procedure, dok se defektolozi češće oslanjaju na neformalne procedure. Studenti studijskog programa logopedije u najvećem broju imaju preferencije da u budućem radu koriste formalne procedure procene, što je suprotno od preferencija studenata sa studijskog programa višestruke ometenosti. Zaključak: Na osnovu rezultata dobijenih ovim istraživanjem u obe ciljne grupe zaključeno je da je najzastupljeniji odabir neformalnih procedura procene, čime se uviđa prepoznavanje značaja ovakvog tipa procenjivanja, ali i da stručno usmerenje ima veliku ulogu prilikom odabira procedura.