FORENZIČKI ASPEKTI KOMPLIKOVANIH SAMOUBISTAVA

  • Tijana Gojković Medicinski fakultet Univerziteta u Beogradu, Beograd, Republika Srbija
  • Ana Opanković Klinika za psihijatriju, Univerzitetski klinički centar Srbije, Beograd, Republika Srbija
  • Tatjana Atanasijević Institut za sudsku medicinu, Medicinski fakultet Univerziteta u Beogradu, Beograd, Republika Srbija
  • Tijana Petrović Institut za sudsku medicinu, Medicinski fakultet Univerziteta u Beogradu, Beograd, Republika Srbija
Ključne reči: komplikovano samoubistvo, vatreno oružje, psihijatrijsko oboljenje, ljubomora, sudska medicina

Sažetak


Uvod/Cilj: Кomplikovana samoubistva (КS) su ona do kojih dolazi nakon što osoba počini jedno ili više ubistava. Ovaj društveni fenomen se javlja u kontekstu porodičnih tragedija. Učestalost je niska, ali se zbog tragičnog ishoda i posledica koje ostavlja na društvo javlja potreba istraživača širom sveta da obrađuju ovu temu. Cilj ove studije je analiza forenzičkih aspekata КS sa posebnim osvrtom na demografske karakteristike izvršilaca, način izvršenja ubistva i samoubistva i međusobni odnos žrtava i počinilaca KS, a kako bi se razumele okolnosti pod kojima nastaje, ali i rizik od pojave ovog društvenog fenomena.

Metode: Ovo je retrospektivna deskriptivna studija koja je obuhvatila osmogodišnji period (2015-2022). U studiju su uključeni svi pojedinci koji su izvršili samoubistvo nakon što su počinili jedno ili više ubistava. Podaci su dobijeni iz obdukcionih zapisnika i policijskih izveštaja osoba obdukovanih na Institutu za sudsku medicinu u Beogradu. Analizirane su demografske karakteristike, poreklo smrti, broj i lokalizacija rana, okolnosti slučaja, heteroanamnestički podaci, izjave svedoka, relacije između žrtava i ubica, motivi i toksikološke analize.

Rezultati: Izdvojeno je 19 КS i ukupno 39 nastradalih osoba. Žrtve su većinski bile ženskog (80%), a ubice muškog pola (89,5%). Ubice su od žrtava u proseku bile starije pet godina. Najveći broj ubica nije bio visoko obrazovan (84,2%), a veliki deo je imao neku psihijatrijsku dijagnozu (47,4%). Za obe komponente КS najčešće je korišćeno vatreno oružje (70-73,7%). Najviše se radilo o porodičnim odnosima (90%), najčešće partnerskim (60%). Vodeći motiv je bila ljubomora (45%), a potom loša finansijska i porodična situacija (25%) i milosrđe (15%).

Zaključak: КS nastaju u okviru porodice, najčešće vatrenim oružjem od strane muškaraca iz nižeg ili srednjeg društvenog sloja, koji su prethodno pokazali kritično ponašanje. Razlozi koji dovode do КS su ljubomora, svađe i bolest. Identifikovanjem komponenti КS moguće je sprečiti njihovu pojavu.

Reference

1. Roma P, Spacca A, Pompili M, Lester D, Tatarelli R, Girardi P, et al. The epidemiology of homicide–suicide in Italy: A newspaper study from 1985 to 2008. Forensic Science International. 2012;214(1–3):e1–5. DOI: 10.1016/j.forsciint.2011.06.022

2. Grabherr S, Johner S, Dilitz C, Buck U, Killias M, Mangin P, et al. Homicide-suicide cases in Switzerland and their impact on the Swiss Weapon Law. Am J Forensic Med Pathol. 2010;31(4):335–49. https://doi.org/10.1016/j.jflm.2009.09.003

3. Podlogar M, Gai A, Schneider M, Hagan C, Joiner T. Advancing the prediction and prevention of murder-suicide. Journal of Aggression, Conflict and Peace Research. 2018;10. DOI 10.1108/JACPR-08-2017-0309

4. Comstock RD, Mallonee S, Kruger E, Rayno K, Vance A, Jordan F. Epidemiology of homicide-suicide events: Oklahoma, 1994-2001. Am J Forensic Med Pathol. 2005;26(3):229–35. DOI: 10.1097/01.paf.0000160681.40587.d3

5. Flynn S, Swinson N, While D, Hunt IM, Roscoe A, Rodway C, et al. Homicide followed by suicide: a cross-sectional study. Journal of Forensic Psychiatry & Psychology. 2009;20(2):306–21. https://doi.org/10.1080/14789940802364369

6. Hata N, Kominato Y, Shimada I, Takizawa H, Fujikura T, Morita M, et al. Regional differences in homicide patterns in five areas of Japan. Leg Med (Tokyo). 2001;3(1):44–55. DOI: 10.1016/s1344-6223(01)00003-7

7. Alexandri M, Tsellou M, Antoniou A, Skliros E, Koukoulis AN, Bacopoulou F, et al. Prevalence of Homicide-Suicide Incidents in Greece over 13 Years. Int J Environ Res Public Health. 2022;19(13):7736. DOI: 10.3390/ijerph19137736

8. Panczak R, Geissbühler M, Zwahlen M, Killias M, Tal K, Egger M. Homicide-suicides compared to homicides and suicides: Systematic review and meta-analysis. Forensic Science International. 2013;233(1–3):28–36. DOI: 10.1016/j.forsciint.2013.08.017

9. Zeppegno P, Gramaglia C, di Marco S, Guerriero C, Consol C, Loreti L, et al. Intimate Partner Homicide Suicide: a Mini-Review of the Literature (2012–2018). Curr Psychiatry Rep. 2019;21(2):13. DOI: 10.1007/s11920-019-0995-2

10. Cynkier P. Utility of homicide-suicide constructs in forensic psychiatry. Psychiatr Pol. 2022;56(3):591–602. DOI: 10.12740/PP/OnlineFirst/130530

11. Marzuk PM. The Epidemiology of Murder-Suicide. JAMA. 1992;267(23):3179. PMID: 1593740

12. Reckdenwald A, Simone S. Injury Patterns for Homicide Followed by Suicide by the Relationship Between Victims and Offenders. Homicide Studies. 2017;21(2):111–32. https://doi.org/10.1177/1088767916671350

13. Verzeletti A, Russo MC, De Ferrari F. Homicide-suicide in Brescia County (Northern Italy): a retrospective study from 1987 to 2012. J Forensic Leg Med. 2014;25:62–6. DOI: 10.1016/j.jflm.2014.04.014

14. Campanelli C, Gilson T. Murder-Suicide in New Hampshire, 1995–2000: The American Journal of Forensic Medicine and Pathology. 2002;23(3):248–51. DOI: 10.1097/00000433- 200209000-00008

15. Eliason S. Murder-suicide: a review of the recent literature. J Am Acad Psychiatry Law. 2009;37(3):371–6. PMID: 19767502

16. Hanzlick R, Koponen M. Murder-Suicide in Fulton County, Georgia, 1988–1991: Comparison with a Recent Report and Proposed Typology. The American Journal of Forensic Medicine and Pathology. 1994;15(2):168–73. DOI: 10.1097/00000433-199406000-00015

17. Barraclough B, Harris EC. Suicide preceded by murder: the epidemiology of homicide–suicide in England and Wales 1988–92. Psychol Med. 2002;32(4):577–84. DOI: 10.1017/s0033291702005500

18. Flynn S, Gask L, Appleby L, Shaw J. Homicide–suicide and the role of mental disorder: a national consecutive case series. Soc Psychiatry Psychiatr Epidemiol. 2016;51(6):877–84. DOI: 10.1007/s00127-016-1209-4

19. Vandevoorde J, Estano N, Painset G. Homicide-suicide : revue clinique et hypothèses psychologiques. L’Encéphale. 2017;43(4):382–93. https://doi.org/10.1016/j.encep.2016.04.014

20. Shiferaw K, Burkhardt S, Lardi C, Mangin P, Harpe RL. A half century retrospective study of homicide–suicide in Geneva – Switzerland: 1956–2005. Journal of Forensic and Legal Medicine. 2010;17(2):62–6. DOI: 10.1016/j.jflm.2009.09.003

21. Karakasi MV, Nastoulis E, Zisopoulos K, Markopoulou M, Alexandri M, Bakirtzis C, et al. Investigating the phenomenon of overkill in Greece: A forensic psychiatric autopsy study between 2005 and 2020. J Forensic Leg Med. 2021;81:102184. DOI: 10.1016/j.jflm.2021.102184

22. Gunn JC. Extended suicide, or homicide followed by suicide. Crim Behav Ment Health. 2019;29(4):239–46. DOI: 10.1002/cbm.2125 

Objavljeno
2023/07/04
Rubrika
Originalni rad